Kirgizië, een compleet andere highway.
29 september 2018 - Bisjkek, Kirgizië
Twee weken in Osh, het voelde bijna als een vakantie! Maar de reden dat we daar zo lang waren was de gezondheid van Arnold. Hij had al besloten om met mij nog naar Bishkek te fietsen waar ik erg blij mee was. Toen werd hij ziek en moest hij een aantal dagen achter elkaar naar het ziekenhuis voor een behandeling.
Osh is een leuke stad dus het was geen straf om er wat langer te zijn. En Arnold was nou ook weer niet zo ziek dat hij niks meer kon. Er is genoeg te doen en het hotel/camping was een prettige plek, met een geweldig ontbijt waarvoor je met plezier je tentje uit komt ‘s morgens!
Zo zijn we zelfs nog naar een concert geweest van Shahzoda! Nee, ik had er ook nog nooit van gehoord maar het is dus een zangeres, landelijk bekend, zo te zien geliefd bij jong en oud. Het was in een stadion vlak bij ons hotel, dus naast de deur. Hoewel het voorprogramma wat te lang duurde was het leuk om eens mee te maken. Ze zong ook nog eens goed en ze maakte er ook een mooie show van. En het kostte geen drol, dus voor de prijs hoefden we het niet te laten.
Dus, na 14 dagen vertrokken we vol goede moed richting Bishkek. De eerste dag was lang...107 kilometer naar Jalal-Abad. Genoeg voor een dag, ook nog met een stevige klim er in. We vonden een leuk kampeerplekje-nou ja, Arnold vond het, laat dat maar aan hem over, zelf durf ik dat nooit zo goed te vragen- in de tuin bij een of andere kwekerij. Het was geen enkel probleem om daar onze tenten op te zetten.
Zo hebben we nog meer leuke plekjes gevonden. De dag daarna gewoon bij mensen thuis in een klein dorp, Byurgendyu. We hebben daar in een heel bijzonder restaurant gegeten, een soort trouwlocatie met plaats voor wel 500 man en waar wij dus op dat moment de enige gasten waren. Maar het eten was heerlijk.
De volgende dag hebben we overnacht in een klaslokaal van een schooltje in Karakol. Leuk, alleen de wc was een van de meest gore die ik ooit gezien heb! In Kirgizië zien de openbare toiletten er beter uit dan in Tadzjikistan maar deze waren weer echt vreselijk! En dat voor een school, bahbah! Poep overal, de stortbakken hingen los waardoor het water bleef stromen, maar niet daar waar het moest stromen! En stinken natuurlijk. Dit kan niet gezond zijn! Ik had er bijna iets van gezegd tegen de aardige lerares Engels, maar ik wilde haar ook niet in verlegenheid brengen.
Dezelfde lerares vroeg ons of we de volgende dag met haar klas wilden praten zodat haar leerlingen hun Engels konden oefenen. Soort ‘kringgesprek’ dus...nooit gedacht dat ik daar nog eens in terecht zou komen....
De dag erna kwamen we op een camping aan een rivier uit in Tashkumyr. Wat een mooie plek! De rivier lokte! Wel koud maar heerlijk verfrissend.
We hebben niet eens de moeite genomen om onze tenten op te zetten en hebben daar op een platform geslapen. En heerlijke verse vis uit de rivier gegeten.
Daarna naar Toktogul, maar liefst 114 km en 2100 hoogtemeters! De beloning was een fijn hostel, lekker eten en een heerlijk biertje...of twee geloof ik. We zijn daar uiteindelijk 3 nachten gebleven, leuke plek, gezellige mensen, mooie omgeving. Zo hebben we daar een stel ontmoet uit Luxemburg die met een oude camperbus op reis waren en zijn we uit eten geweest met Hester en Thijs uit Amsterdam. Thijs reist met een 35 jaar oude Toyota landcruiser naar Maleisië.
Na die lummeldagen weer op weg, met weer eens een pittige klim voor de boeg! Wat al voorspeld was gebeurde al na zo’n 8 kilometer. Regen!! Daar hebben we allebei een hekel aan dus toen er spontaan een busje stopte en ons een lift aanbood hoefden we daar niet over na te denken. Graag zelfs! Het voelde erg comfortabel en we hadden er geen spijt van. Naarmate we hoger kwamen veranderde de regen in lichte sneeuw. Koud maar we moesten er na 75 km, op de top, toch uit. De chauffeur nam de afslag naar Kazahkstan en wij moesten nog een stuk rechtdoor. Uiteindelijk na bijna 40 km vonden we een café voor de lunch en 1 km verder Suuslodge, een erg leuk guesthouse.
De volgende dag werden we wakker met uitzicht op de vers besneeuwde bergen. Het zag er spectaculair uit! We begonnen na ongeveer 15 km vlakke wegaan de klim maar hebben het snel opgegeven. Het ging wel heel steil omhoog. Op dat moment beslisten we dat we zouden liften. Het is niet slim om dat ergens op de klim te doen. Vrachtwagens kunnen tijdens het klimmen nauwelijks stoppen zodat de kans op een lift verderop dan erg klein wordt.
Nou, ik was ook blij dat ik niet hoefde te fietsen! Steil, koud, lang, hoog! Ik heb lekker zitten genieten vanuit de vrachtwagen want mooi was het wel. We wisten dat er een erg fiets-onvriendelijke tunnel aankwam. Die mochten we sowieso niet fietsen, veel te gevaarlijk.
Ook de afdaling was zo mogelijk nog spectaculairder.
Alleen de laatste 80 km naar Bishkek hebben we gefietst. En daar was dus geen bal aan! Wat een ongezellige drukke weg met veel werkzaamheden! We hebben zo hard mogelijk gefietst zodat we snel in Bishkek waren.
Kirgizië heeft spectaculaire landschappen, bergachtig, maar is veel groener dan Tadzjikistan. Afwisselend, azuurblauwe meren en rivieren, welvarender, betere wegen, mooiere auto’s, minder armoede en het leven lijkt er wat makkelijker, mede door een betere infrastructuur.
Bishkek is leuk! Een mooie bazaar waar je eindeloos kan dwalen en verdwalen en waar je van alles kan kopen. Van fruit en groenten tot huishoudelijke artikelen, sokken en ondergoed.
Maar je vindt in Bishkek ook supermoderne winkel centra, zoals een Apple store waar ik gelukkig weer een cardreader heb kunnen vinden zodat ik de foto’s weer van mijn camera op de Ipad kan zetten. En veel koffietentjes en trendy eetgelegenheden.
Ik heb gisteren mijn vliegticket naar Hanoi geboekt. Dinsdagmorgen vertrek ik heel vroeg. Ik vlieg via Dubai waar ik een lange stop heb en kom op woensdag middag in Hanoi aan.
Een nieuw avontuur...
Het voelt vreemd om weer alleen door te gaan! Het gezelschap van Arnold zal ik erg missen. We hebben ruim twee en een halve maand samen gereisd. Zonder hem zou ik niet in de Pamir gefietst hebben en had mijn reis er waarschijnlijk heel anders uitgezien. Arnold denkt er net zo over.
Ik zal zijn feilloze oriëntatie vermogen missen, zijn hulp, duwtjes en steuntjes in de rug en de aanmoediging als ik het weer eens erg zwaar had. En de prachtige foto’s en filmpjes die hij maakte natuurlijk!
Maar het meeste zal ik zijn levenslust, zijn goede humeur en opgewektheid missen.
Maar vooruit, niet zeuren! Ik weet dat ik ook alleen kan reizen, ik heb het eerder gedaan dus het zal nu ook wel lukken.
Het wordt de derde keer dat ik naar Hanoi ga, dat voelt wel enigszins vertrouwd, ik weet wel een beetje wat ik kan verwachten...veel drukte, warmte, gezelligheid en lekker eten.
Ik hou jullie uiteraard weer op de hoogte.
Yvonne
Groetjes,
Maria
Wederom een pakkend verslag van de trip, het is bijzonder fijn en goed leesbaar! Ook dat je naar Hanoï gaat en dan weer alleen, ja je kunt het vervolg deze trip van je leven met onze zegen, en in dankbaarheid aan Arnold. Je komt zelfs Amsterdammers en andere Beneluxers tegen Yvonne het gaat je goed liefs Anneke en Henk
Wat een reis. Je hebt al een groot van de wereld gezien . Top zeg. Heel veel succes met de reis verder en pas goed op jezelf
Fijne tocht op de wielen 🐉
Tuurlijk ga je hem missen maar nu op naar een nieuw avontuur Top Yvonne en vooral blijf schrijven.
Met Vietnam in het zicht sluit je dit stuk van de wereld nu af.
Wat een prachtig deel tot nu toe. Een zwaar deel met veel grenzen maar met ongelooflijk veel mooie momenten!
Ik wens je alvast we verplaatsing en een mooie start in Hanoi.
Ook voor Arnold een fijn vervolg van zijn reis gewenst, het was bijzonder dat hij dat stuk met je mee op liep, nou ja mee op liep, fietste dan....
Groetjes
Koosje
Nu weer een nieuw stuk van de reis en jammer dat je Arnold gaat missen maar je hebt hele goede herinneringen aan hem hou dat maar vast en alleen kun je het ook dat heb je al bewezen.
Heel veel fiets plezier in Hanoi kijk uit naar je verhaal.
Jeanne Voets
in een woord schitterend wat je allemaal weer schrijft. Ik werd wel een beetje onpasselijk bij dat verhaal over die toiletten op die school en dan zag je die kinderen in hun witte pakjes zitten in de schoolbanken, haast niet voor te stellen.
Kan me voorstellen dat je Arnold gaat missen, is niet niks na twee en halve maand,maar you can do that ofcourse. Overigens leuke man lijkt me, ziet er goed uit
Nou kanjer fijne tijd in hanoi en bedankt weer voor je mooie verhaal en schitterende foto`s
Loes uit Tilburg
Goede reis naar hanoi, en kop op! je kunt het alleen!!
XX
Groetjes Ruud
Gelukkig weet je wat je kunt en dat is ook weer fijn. Je zult vast weer leuke nieuwe mensen ontmoeten in Hanoi. Goede reis daar naar toe. Ik kijk uit naar je volgende verhaal.
groetjes Anita
Gr Gert
Groetjes, Ingrid
Genoten van jullie verhalen en wat een prachtige foto's zeg!!
Nu ieder voor zich verder dat gaat jullie zeker lukken.
Geniet er van beide en zet hem op!!
Kijk uit naar het volgende verhaal en het volgende doel.
heel veel succes
Waar fietst Arnold heen en is hij ook te volgen?
Geniet nog steeds van jouw verhaal en alles wat je mee maakt . Nu ga je een heel ander land bezoeken en alleen veel plezier en alle goeds de komende tijd