Koolzaad, 40 tinten groen, puszta en een dooie camera!
We vertrokken van Bratislava in de regen. Gelukkig hadden we die nacht in een hotel overnacht zodat we de boel niet nat in hoefden te pakken.
De rest van de dag heeft het gewoon aanhoudend geregend, echt de hele dag! Mijn schoenen waren na een paar uur doorweekt omdat ik mijn regenoverschoenen niet aangetrokken had. Eerst dacht ik van, ach, het valt wel mee en toen ik begon te denken...misschien had ik toch beter...was het al te laat en stond er bijna een halve liter water in iedere schoen.
Regen is niet leuk maar je gaat er wel hard van fietsen! Uiteindelijk waren we rond 4 uur in Gyor, inmiddels in Hongarije. Bijna daar viel ik met fiets en al om nadat we even op de kaart gekeken hadden hoe we het beste konden fietsen. Heel raar, ik verloor gewoon mijn evenwicht bij het opstappen en lag ineens half onder de fiets en de tassen. Geen pijn gedaan maar was even een vreemde gewaarwording.
Eenmaal in Gyor hadden we snel een prettig hostel gevonden en ‘s avonds heerlijk gegeten. We raakten daar aan de praat met een drietal jonge Chinese mensen die in Hongarije studeren. Meteen werd ik uitgenodigd om hen in China te bezoeken. Wie weet, komt het er nog van.
De volgende dag was het droog met een blauwe lucht. We hadden besloten om een alternatieve route te nemen. Niet via Budapest maar een meer landelijke route die via het Balatonmeer gaat. Nou, we hadden daar al meteen geen spijt van. Wat een mooie route, heel landelijk en licht heuvelachtig.
Het meest indrukwekkende vind ik wel de enorme uitgestrekte velden met koolzaad. Ik heb ze nog nooit zo groot gezien. Onafzienbare velden waar geen eind aan lijkt te komen. En zo geel, zo intens geel, van Gogh had ze kunnen schilderen. Zo mooi, ik kijk mijn ogen uit!
De geur is ook zo bijzonder, kruidig maar ook wel wat zwaar. Maar afgewisseld met de zoete geur van de seringen goed te hebben.
En dan al dat groen! Het is echt de mooiste tijd van het jaar om hier te fietsen denk ik. En het weer blijft maar mooi.
Het Balaton meer is prachtig! Blauw-groen van kleur, echt bijzonder.
De toeristische kermis er omheen was wat minder. Maar we hebben zowel aan de ene als aan de ander kant een prettige camping gevonden.
De klimmetjes worden wel wat pittiger. Zoals vandaag hebben we toch voortdurend geklommen. Iedere keer krijg je wel weer een beloning omdat de weg toch weer omlaag gaat. En niet zo zuinig: fasten your seatbelts!
Af en toe moet je even stevig in de remmen om te voorkomen dat je de maximum snelheid overschrijdt...nou ja, ik overdrijf een beetje, maar toch heb ik een keer 50 km per uur gehaald. Wel erg hard hoor voor twee wielen.
En het blijft oppassen. Het asfalt is niet overal even strak en glad.
Na die klimmen werd het weer wat vlakker en kwamen we in het Puszta gebied.
Puzsta betekent letterlijk leegte en dat is het ook. Lange rechte wegen waar geen eind aan lijkt te komen, aan weerszijden eindeloze uitgestrekte weilanden. Soms weer wat koolzaadvelden maar omdat het meer oostelijk ook warmer is zijn deze al zo goed als uitgebloeid.
Toch is die leegte ook heel speciaal om doorheen te fietsen. Soms raast er een auto voorbij, voor de rest zie je niks en niemand. Zo hebben we in een dag ruim 90 km gefietst tot aan Gyula. We waren die ochtend al vroeg onderweg, de nacht daarvoor hadden we in Hódmezövázárhely...(jaja...) in een hotel overnacht omdat de camping daar niet meer bestond waardoor we vroeg op pad konden. Kamperen kost altijd meer tijd, afbreken, inpakken...hard werken hoor!
Hier in Gyula vonden we al gauw een hele leuke camping. Net buiten het centrum, heerlijk groen, rustig en van alle gemakken voorzien. Hier hebben we een paar rustdagen ingelast, daar was ik wel aan toe! Kleren wassen, fiets nakijken, lezen, beetje internetten en niks....Heerlijk!
Ik krijg hier zelfs een culinaire rondleiding door mijn persoonlijk reisleidster Gerry! Het eten is hier echt geweldig, dat is een grote verrassing voor me. De Hongaarse keuken is fantastisch. Soms is het even zoeken naar het juiste restaurant want de pizzeria’s, bistro’s en kebab tenten zijn hier ook in grote aantallen aanwezig. Het kost wat tijd om een echt goed Hongaars restaurant te vinden. Ze zien er vaak wat oubollig uit, houten tafels en stoelen en geruite tafelkleden maar dat is maar het uiterlijk. Wat er op tafel gezet wordt is zo lekker en spotgoedkoop! Daar kunnen we zelf niet voor koken. Heerlijke goulashsoep, een gebakken forel, ganzepoot of eendeborst, allemaal lekker.
En de nagerechten! Bij de Weight Watchers vinden ze dit helemaal niet goed maar ik fiets wel wat meer en harder om te voorkomen dat al dit lekkers op mijn heupen-en God weet waar nog meer-blijft plakken!
Weleens van Gundel palacsinta gehoord? Gundel is een Hongaarse chef-kok, zoiets als Jamie Olivier, die het verzonnen heeft. Een pannenkoekje gevuld met een soort notenpasta overgoten met hele donkere chocoladesaus....mmmmm. Of, ook heel bijzonder: gezoete kastanjepuree met slagroom....goddelijk! Onze Bossche Bol begint steeds schraler af te steken bij dit soort lekkernijen....
En dan het ijs! Ongelofelijk hoeveel ijs hier wordt gegeten. Ieder stadje heeft wel een aantal luxe ijstentjes en je ziet heel veel ijs-etende mensen. Daar heb ik tot nu toe van af kunnen blijven!
Wat ook leuk is, al die thermaal baden hier in Hongarije. Gyula staat er extra om bekend. Gisteren zijn we er de hele middag geweest. Je kan in verschillende baden van warm tot heet. Het is heerlijk ontspannend en zou goed zijn voor allerlei kwalen. Het sfeertje is ook leuk. Heel rustig, anders dan in een zwembad. Mensen zitten rustig in het water, sommigen half te slapen, anderen weer in serieuze gesprekken gewikkeld.
Niet alles zit mee. Zo heeft mijn mooie nieuwe camera het begeven. Ik was er zo blij mee en ik kon er steeds beter mee omgaan. Hij stopte gewoon op een gegeven moment. Ik heb nog een tijdje in de “kanniewaarzijn” fase gezeten, maar helaas, het is waar! Hij laadt niet meer op en ik kan ‘m niet meer aanzetten. Ik baal er stevig van! Foto’s maken met de telefoon of IPad vind ik niks. Dus in Istanbul ga ik maar eens op zoek naar een andere camera. Als ik daar wat kan vinden.
Op deze camera zit nog garantie maar ja, daar heb ik hier niet zo veel aan. Gerry neemt ‘m mee naar Nederland en brengt ‘m naar de zaak waar ik ‘m gekocht heb. Ik heb via de mail al contact gehad maar zij kunnen op een afstand natuurlijk ook niks doen.
En gisteren ben ik op mijn bril gaan staan! Aiiii, een pootje helemaal krom. Straks even naar de plaatselijke opticien. Gelukkig heb ik een reserve bril bij me.
Zo, net bij de opticien geweest. Het meisje keek heel benauwd en maakte me duidelijk dat ze er niets mee kon. Maar ze begon er toch voorzichtig aan te buigen en het ging goed! Ik kan ‘m weer op.
Ik helemaal blij! Gerry noemt dit “bipolaire momenten” en die houden we er in! We hebben ze allebei regelmatig. Iets kwijt, paniek en dan de opluchting en blijdschap als het toch gewoon in de tas blijkt te zitten! Dat is echt lekker!
Er zit bij dit blog nog een leuke “tool”. Als je linksboven op de kaart klikt kan je zien waar ik allemaal geweest ben. Alleen, hij trekt een hemelsbrede lijn van dag naar dag waardoor het aantal kilometers niet klopt. Tel er maar zo’n 1000 kilometer bij.
Yvonne
Doe voorzichtig!
Groetjes,
Maria
Rinskje
Wat mij wél opvalt, - en waar je denk ik 'n beetje mee óp moet passen - is het feit dat je de Bossche Bol in dískrediet brengt. (( En niet voor de éérste keer Yvonne !! ))
Het is uiteindelijk toch de bedoeling dat de eindbestemming - ná alle omzwervingen - weer 's-Hertogenbosch ( in " het Zand ") wordt. En de vraag is, of er bepaalde represailles zullen komen als je het plaatselijke culinaire hoogstandje zó bejegend ?!?
[ Al is het maar van Jan de Groot zelluff !?! ].
Héééél véél fietsplezier, - samen met Gerry !
Groet / AnSte
Nou, bedankt weer dat ik een stukje mocht meereizen. Alle goeds voor het vervolg en pas goed op jezelf. De groeten aan Gerry.
Prachtig die knalgele koolzaadvelden!
Mooie reis verder en leuke ontmoetingen gewenst.☺
Wat een prestatie als we op de kaart kijken zitten jullie tegen Roemenië aan. Al die belevenissen onderweg, tjonge wat een heuvels, prachtige natuur, prima fietsen zien er knap uit, lijkt een reclame spot.
Die lekkere toetjes, pannenkoek chocolade enz., bijzonder knappe prestatie zover, wij wensen jullie veilige en goede kilometers, fijn fiets weer, en dat je de overschoenen niet nodig hebt. Onze geluk wensen begeleiden jullie liefs Anneke en Henk
Fijn dat je zo geniet!