Laos en het begin van Thailand!

23 november 2018 - Chiang Mai, Thailand

Het heeft even geduurd deze keer maar hier is-t-ie dan weer, mijn nieuwe blog. Het ontbrak me een beetje aan inspiratie vandaar dat het wat langer duurde. 

In Vientiane had ik een heerlijk hostel. Tip van een vrouw die ik eerder ergens in Laos was tegengekomen. Heel nieuw, schoon, leuke staf, op een slaapzaaltje maar een heerlijk bed en voldoende privacy. Ze hadden een huiskamer waar ik aardig wat uurtjes doorgebracht heb. Lekker lezen en wat uitzending gemist bekijken op de IPad. Wat een uitvinding is zo’n ding toch.

Ik was de eerste fietser en ze vonden het zo leuk dat ik op de foto moest die dan vervolgens op Facebook kwam, wel met mijn toestemming uiteraard. Ook leuke mensen ontmoet. Bijvoorbeeld Latifa die aan het backpacken was nadat ze een jaar in Australië had gewerkt, en die ik vervolgens nog in Vang Vieng en Luang Prabang tegen kwam. We gaan nog een keer een Bossche bol eten als we terug zijn!

In Luang Prabang kwam ik ook Willem tegen die we ook al op de Pamir ontmoet hadden. Op een klein stukje na in China wat hij met de trein heeft gedaan, heeft hij iedere kilometer in zo’n 9 of 10 maanden gefietst. Respect! Zijn reis eindigt in Bangkok, hij zal er inmiddels wel zijn.

Luang Prabang is leuk maar ook erg toeristisch. Zelfs de bedelgang van de monniken lijkt te zijn verworden tot een toeristische attractie. Toen ik er de eerste keer was vond ik dat al een beetje maar nu was het nog erger. De meeste gevers lijken toeristen te zijn en krijgen instructies hoe en wat ze moeten doen. Naar mijn idee waren er ook minder monniken en leek het hele gebeuren een treurig aftreksel van wat het ooit was. Het was eigenlijk niet de moeite waard geweest om daarvoor zo vroeg mijn bed uit te komen. Ik las ergens dat ze het zelfs helemaal af willen schaffen omdat het zo toeristisch is geworden. Jammer hoor!

Ik ben 5 nachten gebleven in Luang Prabang. Daarna richting het noorden, ongeveer dezelfde route die ik zo’n 8 jaar geleden heb gedaan.

Ik moet zeggen dat het noorden van Laos toch wel erg armoedig is. Vervallen houten paalhuisjes die onder het bruine stof en de modder zitten. Kleine winkeltjes waar nauwelijks iets te kopen valt. Wat bananen, koekjes, wat te drinken, als je geluk hebt koud uit de koelkast. De kinderen zijn enthousiast. Ze zwaaien en roepen. Wel is het me een paar keer opgevallen, iets wat ik eerder hier nog nooit gezien heb, dat sommige puberjongens obscene gebaren naar me maken. Ik was tot nu toe te verbaasd om te reageren. Ik heb me wel voorgenomen dat ik de eerstvolgende keer van de fiets stap om zo’n kleine viespeuk eens flink bij zijn oren te pakken. Het is tot nu toe niet meer gebeurd en ik denk ook niet dat zo’n jochie wacht tot ik bij hem ben. Het zou dus verspilde energie zijn.

Gelukkig kom ik hier ook weer wat fietsers tegen. Zo zat ik in een klein, onooglijk dorp waar niks te beleven was. Tot mijn grote verbazing kwam er een Duitse vrouw, Karin, op de fiets aan in hetzelfde guesthouse als waar ik zat. We hebben een gezellige avond gehad, helaas ging zij de andere kant uit.

Een paar dagen later zat ik na een pittige klim op de top bij te komen en bij te tanken met een lunch. En daar kwamen ineens Jack en Jens, ook op de fiets.

We zijn met z’n drieën verder gefietst. Ze waren niet zo snel dus ik kon ze makkelijk bijhouden. Hoewel....een van die mannen ging tijdens de klim regelmatig achter een vrachtwagen hangen. Hij hield zich vast met één hand ergens aan de achterkant. Zo kan het ook natuurlijk maar ik begin er niet aan. Dan maar wat meer zweten en langzamer naar boven.

Ja dat zweten vind ik toch wel erg onaangenaam! De luchtvochtigheid is hier erg hoog! Maar soms is het nog best fris. In de afdaling dus een extra laagje aan maar voor je het weet ben je weer aan het klimmen en aan het zweten.

Overigens, deze twee mannen bleken Karin ook ontmoet te hebben, wat een kleine wereld is het toch. We kwamen in Oudomxai uit waar we een redelijk hotel vonden. Zij bleven nog een dag in deze plaats en ook zij gingen de volgende dag een andere richting uit.

Lekke band? Ja, twee tot nu toe, eentje in Vietnam en eentje in Laos. In Vietnam  kwam ik er ‘s morgens achter dat de achterband leeg was. Toen ik het wiel er eenmaal uit had zei de hoteleigenaar dat er een fietsenmaker om de hoek zat! ‘Had dat dan eerder gezegd’, dacht ik....Ik met wiel en reserve binnenband er naar toe. Binnen no-time had hij de nieuwe band er op gelegd en de kapotte band geplakt. En dat alles voor nog geen 40 cent! Voor dat geld gaat dat in Nederland echt niet lukken. 

De tweede keer was in Laos, op het heetst van de dag. Gelukkig kon ik ergens in de schaduw van een afdakje bij een “huisje” de band verwisselen, onder het toeziend ook van een man die schijnbaar niks beters om handen had. Hij heeft het hele gebeuren met een wat domme blik bekeken en kwam pas in actie toen de band opgepompt moest worden. Daar was ik ook wel blij mee, het laatste beetje lucht in de banden persen vraagt nogal wat kracht.

Het noorden van Laos is behoorlijk heuvelachtig met pittige klimmen. Het haalt het qua hoogte natuurlijk niet bij de Pamir maar toch had ik mijn handen er behoorlijk vol aan...

Soms kom ik op het eind van de dag op plekken uit waar je nog niet dood gevonden wil worden! Ongezellige hotels, weinig te doen. Toen ik na een paar dagen in Luang Nahmta aankwam vond ik dat ik wel wat rust had verdiend en een fijn hotel! Mooie plek, net even buiten het centrum met de nightmarket op loop afstand. 

Na een paar dagen was ik bij de grensplaats met Thailand. Mijn visum voor Laos was ook bijna verlopen dus ik moest er wel uit. Het was een kilometer of tien fietsen naar de Friendship bridge. Op weg daar naar toe trof ik twee Duitse fietsers die dezelfde kant opgingen. Zij hadden gedacht om over de brug naar Thailand te fietsen. Ik wist dat het niet toegestaan was maar had wel zin in een avontuur! Maar die vlieger ging mooi niet op! Voordat we op de fiets wilden stappen kwam er al iemand vertellen dat we met de bus moesten. 

Eenmaal in Thailand heb ik afscheid genomen van de twee mannen. Ik had het idee om een nachtje in de grensplaats te blijven maar na dat ik even rondgekeken had en wat gegeten besloot ik toch maar om door te fietsen. Was ik nou toch maar met ze meegefietst...

De klimmen waren behoorlijk heftig. Ik kwam een wat oudere man tegen-nou ja, van mijn leeftijd ongeveer-op een e-bike....soms denk ik, had ik er ook maar zo een. Soms hoor, meestal ben ik heel tevreden met mijn eigen fietsje. Maar op van die taaie hellingen verlang ik er wel eens naar.

Niet alleen trakteerde deze man mij op koffie met gebak....(en echt heerlijke koffie met een heerlijk chocolade gebakje in een heel trendy tentje met een prachtige tuin,) maar ook legde hij me een alternatieve route uit waarbij ik niet zo hoefde te klimmen.

Al met al heb ik in een paar dagen flink wat kilometers gemaakt. Ik heb me gehaast om op tijd in Chiang Mai te zijn voor het licht festival, oftewel Loy Krathong. De eerste dag worden er massaal  ‘krathongs’ te water gelaten, hier in de Ping rivier. Het zijn een soort bootjes van bananen bladeren met daarop kaarsen, wierookstokjes en muntjes. Hoe langer de kaars blijft branden, hoe groter je geluk voor het komende jaar. Maar het meest indrukwekkende vond ik toch de volgende avond toen er duizenden geluks ballonnen werden opgelaten. Echt prachtig. Ik vraag me wel af hoe lang dit nog toegestaan is. Er gebeuren wel eens wat ongelukjes mee. Ballonnen die in de electriciteits draden terecht komen of in bomen, om nog maar niet te spreken van al het afval wat het geeft.

Ik ben nu nog in Chiang Mai. Eigenlijk vind ik het hier veel te druk en te groot. Ik voel me wat verloren hier ondanks dat er genoeg te doen is. Misschien daarom wel...

Over een paar dagen begin ik richting Bangkok te fietsen. Let wel: richting! Want daar wil ik echt in een grote boog omheen. Tien keer zo groot als Chiang Mai schat ik en ik heb er niks te zoeken. 

Yvonne

Foto’s

35 Reacties

  1. Bianca:
    23 november 2018
    Prachtige foto's Yvonne. Kan me voorstellen dat je ff in een schrijversblok zat. Moet ook kunnen. Je bent nu ook allang onderweg hè? En in je uppie weer, dat valt ook niet mee. Maar ik kan wel lekker zo op afstand genieten vanuit mijn rustbed, wat jij allemaal meemaakt, tegenkomt en nog zo wat ontmoet aan net zo een 'diehard' als jij op de fiets. Tja..een electrische fiets moet je steeds opladen en op vergelegen oorden waar jij wil reizen hebben geen electriciteit en je kan zo eem fiets niet ff zelf repareren. Of je moet als een oud mensje, jij nog niet hoor..alleen naar landen gaan waar zo een 2 wieler gerepareerd en opgeladen kan worden. Ben maar blij dat jouw mooie benenwagen het nog goed doet. Kan me de rust als op een motor de berg op wrl voorstellen en dan lekker rondkijken tegelijk. Geniet ervan, zolang je nog zo fit kan zijn. Hier thuis is alles gericht op het thema kleinzoon Tim en we oefenen wat af om oppas oma en opa te zijn. Daarom kon ik niet op je vorig verhaal reageren. Veel liefs. En hou je taai! ♡Happy oma Bi☆
  2. Dory Abrahamse:
    23 november 2018
    Wat een mooie foto’s en weer een mooi verhaal! Ik vind het knap dat je zo op stap/op de fiets bent, ver weg van huis en nu in je eentje.
    Geniet van de warmte daar, hier is het waterkoud geworden. De etalages zijn vol met Sinterklaas en Kerst-dingen.....dan toch maar liever of de fiets 😘!
    Groetjes, Dory
  3. Monique Hebly:
    23 november 2018
    Super om je verhalen weer te lezen en je foto's te zien Yvonne. Ben nu al weer benieuwd naar je volgende 😉
    Wens je weer mooie tochten en mooie ontmoetingen! Groetjes Monique
  4. Jacqueline:
    23 november 2018
    Wat een avontuur en prachtige foto's. Leuk om te volgen. Heel veel plezier tijdens je tocht
  5. Ilse:
    23 november 2018
    Lekker hoor, dat eten ook.... zucht.... ik zat net even te kijken op Google maps. Je kunt daar ook gewoon streetview zien. Van Thailand bedoel ik. Ik dacht nog: misschien moet Yvonne eens kijken of ze weer naar Nepal kan. Maar dat is vanuit jou nog wel heel erg ver 🤓 wel leuk om te zien waar je dan nu bent. Geniet ervan en schroom niet om wat foto’s te posten als je een schrijversblok hebt 😉
  6. Erica:
    23 november 2018
    Dag Yvonne,
    Wat een mooie foto's heb je gemaakt van spannende omgevingen.
    Ik dacht al wanneer schrijft je weer. Je schrijversblock heeft misschien ook nog wel te maken met wat je meegemaakt hebt en dat dat nog verwerkt moest worden. In de krant stond van de week dat de aanslagpleger van de doodslag op de vier toeristen schuldig is bevonden en gestraft wordt. Hij was de enige over gebleven, de andere aanslagplegers waren dood.
    Het is raar denk ik om weer te zien wat je al een keer gezien hebt. En als dat dan tegenvalt, zoals bij de bedel monniken is dat jammer denk ik.
    Ik wens je weer veel mooie omgevingen en mensen toe.
    Groet Erica
  7. Koosje de Leeuw:
    23 november 2018
    Leuk verhaal weer!
    Een fietsreparatie voor 0,40, wat een prijs. Met wat geluk mag je daarvoor hier van naar de wc, als je je eigen bril meeneemt.
    Knap dat je alle hellingen nog met veel elan neemt, ik doe het je niet na, ook niet electrisch.
    Een writersblok, het overkomt de beste. Mocht je weer eens vastzitten dan mag je mijn twee verhalen lezen. Een ultra kort en een lang kort of kort lang... Ik stuur je die via de mail, kijk maar of je er aan toe komt. Beiden gemaakt tijdens de schrijfstudie.

    Groetjes
    Koosje de Leeuw
  8. Koosje de Leeuw:
    23 november 2018
    Laat me daarvoor even je mailadres weten?
    Groet
    Koosje
  9. Leon van den Schoor:
    23 november 2018
    Ik schrok even: "mijn laatste blog".
    Er volgen d'r toch nog wel meer mag ik hopen.
    Laos lijkt veel veranderd te zijn als ik jou verhaal lees. We zijn er geweest in 2002 en 2003.
    Als je nog naar het zuiden rijdt, waarom niet de mekong volgen. De Mea Hong Son loop hebben we gedaan in december 2013. Best mooi. Het was toen "extreem" koud in het noorden. Amper 20graden.
  10. Anja:
    23 november 2018
    Prachtige plaatjes maak je toch, Yvonne! Die bergen in Laos. En heel veel foto's met mensen erop. Dat spreekt ook echt. Vind het knap dat je dat doet en durft - ik ben altijd veel te verlegen om het te vragen.
    En fijn om toch iedere keer weer fietsers tegen te komen. Even ervaringen delen.
    Heel leuk om je verhalen weer te lezen. Voel met je mee vanuit de verte, hoe het is.
    Hoop dat je weer met veel plezier je reis vervolgt. Denk maar aan de kou hier!
  11. Piet en Nel:
    23 november 2018
    Hoi Yvonne,
    Prachtig weer om te lezen, we zaten al een tijdje in afwachting van je nieuwe avonturen. Ik heb onlangs in de uitverkoop het boekje gekocht van Frank van Rijn fietsend door Thailand, Laos en Cambodja. Herkenbaar en krijg dan toch ook zin om nogmaals die kant op te gaan om te fietsen. Maar dat wordt dan eind volgend jaar, en wie weet wat er voor andere dingen langskomen. Geniet van de mooie dingen, en ook de minder mooie dingen zijn interessant. Tenslotte kan het niet alle dagen Hosanna zijn. Groeten uit een koud Nederland
  12. Toine:
    23 november 2018
    he Yvonneke,
    Mooie reis, ben stinkend jaloers.
    Lees je verhalen steeds, mooi avontuur.
    Wel een hele kleine wereld, die wereldfietsers, je komt alleen dezelfde mensen tegen (?)
    Veel plezier in de volgende fase, kijk uit naar je volgende blog.

    groetjes Toine
  13. Jet:
    23 november 2018
    Prachtige avonturen Yvonne, je verhalen zijn een genot om te lezen.
    Soms zit het je tegen maar jouw relativeringsvermogen en humor zijn helpend lees ik! Geniet maar lekker verder op je fietsje. Met liefs.
  14. Els D.:
    23 november 2018
    Ha Yvonne , fijn dat je weer wat laat horen, ik miste het al!!
    Rust tussendoor maar goed uit bij al dat pittige geklim ! Fantastisch dat je regelmatig wat steun hebt onderweg van andere cosmopolieten; de goden van al die streken zijn je goed gezind!!
    Mooi! Wij zitten in Nederland met wat kou en veel wind en wat grijze lucht. De zon is er vandaag wel, daar wordt het wat fleurig van. Fijn ook dat je in bekend gebied reist, lijkt me wat ontspannender.
    Grappig dat je van je fiets af wilde stappen om een viespeukje aan te pakken! Ik denk dat erge armoede, net als flinke rijkdom mensen mentaal erg naar beneden haalt. Het wordt hoog tijd voor meer evenwicht!!
    Nu, maak het goed, krachtpatser !! 😊
  15. René de Zeeuw:
    23 november 2018
    Wat een mooi verhaal en foto’s weer, prachtig reis en belevenissen. En tegenwoordig zo veel technologie om mee te genieten. Gewoon Loy Krathong intypen in YouTube en wij kunnen meegenieten en zijn er gewoon, met vertraging, even bij. Dank je wel, behouden “vaart” verder!
  16. Ben huve:
    23 november 2018
    Leuk om weer wat van je te horen ! Met al dat klimwerk wel zo nu en dan je rust nemen, je komt er wel !
    hartelijke groet,
    Ben & Ingrid
  17. Ingrid Kemps:
    23 november 2018
    Ha Yvonne, goeie keuze om in Chang Mai Loy Krathong mee te maken. Het is zoooo feeëriek. Ik mocht dat ooit in Kanchanaburi meemaken. Fiets ze en geniet van al het moois en mooie ervaringen met mensen onderweg naar 'de hel' BKK. Ik zou zeggen... met een hele grote boog eromheen! Groetjes, Ingrid
  18. Lidwien lammertink:
    23 november 2018
    Het is nu wel duidelijk zou ik zeggen: fietsen kun je als de beste.Maar al zeg ik het zelf:Ik doe het ook heel aardig, maar dan wel in omgeving Heesch.
  19. Loes Jacobs:
    23 november 2018
    Ha Yvonne
    Super weer je verhaal en die foto`s. Je bent naast een goed verteller inmiddels ook een goede fotograaf geworden
    Ik snap gewoon niet hoe je het voor elkaar krijgt al dat geklim. Je moet toch wel een topconditie hebben om dat allemaal te kunnen doen. Ik fiets ook heel wat af,maar dan op mij e bike, men kan zeggen wat tie wil,maar voor mij is het de uitvinding van de eeuw haha, ach voor ieders wat wils toch
    Wat ik me afvroeg is of je er nog zin in hebt, nu china is afgevallen.
    Je zou een jaar weg blijven toch? maar zoiets kan natuurlijk veranderen.
    In ieder geval voorlopig genieten wij met zijn allen met volle teugen van jouw verhalen. Heb je ook al een plan waar je de kerst en oud en nieuw gaat doorbrengen?
    Lachuh trouwens dat verhaal van die vervelende jochies, ik zie het zo voor me dat je er op af zou stappen, volgende keer gewoon doen.
    Nou Yvonne fiets ze en maak er wat moois van daar
    Liefs Loes
  20. Gerry:
    23 november 2018
    Leuk dat je toch weer af en toe fietsers/lotgenoten tegenkomt. Geen maatje zoals Arnold... Die zit inmiddels aan de andere kant van de wereld zag ik.
    Geniet van dat lichtjes-feest. Dat lijkt me erg mooi.
    En inderdaad een bocht om Bangkok lijkt me prettiger dan de drukke stad in. Yvonne in de bocht.
    En je staat er nog steeds leuk bij in dat jurkje!
  21. Anita:
    23 november 2018
    Hoe lang ben je al weer onderweg en wat beleef je toch steeds weer. Mooie foto,s Yvon ook van al dat plastic. Ja wat toerisme soms ook met zich meebrengt daar kan je ook weleens je vraagtekens bij plaatsen. Maar goed het mag de pret niet drukken....dus Yvon een mooi lichtjesfeest toegewenst en nog fijne fietskilometers.
  22. Anneke en Henk:
    24 november 2018
    Yvonne,
    Fijn dat je inspiratie en transpiratie, weer in volle omvang terug, ja joh die klimmen zijn echt hoog, en je geniet ook weer volop.
    Dat is ook hetgeen we je naast voorspoed en een goede reis, met mooie foto's en goede herinneringen toewensen Yvonne het gaat je goed, liefs en groet Anneke en Henk
  23. Rian:
    25 november 2018
    Hoi Yvonne, Fijn om jou belevenissen weer mee te mogen beleven. Leuk om je gesproken te hebben! Ik wens je veel fietsplezier en fijne uitdagingen en mooie ontmoetingen. Je gaat echt super!!!
  24. Gert:
    25 november 2018
    Hoi Yvonne, weer genoten van je verhalen & foto's! Prachtige reis maak je en respect met wat je al gefietst hebt! Veel plezier met je verdere reisplannen
  25. Corrie:
    26 november 2018
    He stoere avontuurlijke Yvonne,
    Thailand........... tjongejonge wat ben je alweer ver gefietst! Ongelofelijk!!!! En weet je hoe toevallig..... Liz, mijn jongste, verblijft nu ook in Chiang Mai samen met haar vriendje Robert zijn zij 4 maanden backpacken. Ze zijn al 1.5 maand weg. Wie weet loop of fiets je hen wel tegen het lijf. Dit is jouw 8e maand al, toch? Wat vliegt de tijd, cliché maar waar! Begin je de Bossche bollen al een beetje te missen of smaken de currys voorlopig nog goed. Lijkt mij wel.
    Lieve Yvonne, geniet van alles dat op jouw pad komt en mocht je Liz ontmoeten geen haar dan van mij een flinke knuffel.
    Voor jou natuurlijk ook, liefs Corrie uit Vught
  26. Arnold Gall:
    26 november 2018
    Opnieuw een erg leuk verhaal, zoals jij dat kan, zoals het is. Dappere dame !
  27. Antonita de Louw:
    26 november 2018
    Ha Yvonne, Wij staan ook aan de vooravond van onze fietstocht door Thailand. Volgen om t beginnen het spoor dat Gerry een aantal jaren geleden voor ons heeft uitgezet. Ik zie ook wel op tegen die bergen maar we gaan het maar rustig aan over ons heen laten komen. Wij gaan twee maanden en starten met de fietstocht in Nong Khai. Ik hoop dat we dan in begin februari in Chiang Mai zijn voor het bloemenfestival en dat we dan Chiang Rai en de gouden driehoek hebben gehad. Zo niet, ook net erg, het is geen prestatie tocht. Ik droom nog over de Mae Hong Son loop maar wellicht dat ik dat tegen die tijd weer rap uit mijn hoofd zet of dat we dat op een andere manier gaan doen. Je zult het nog wel horen. Zou wel heel leuk zijn je daar nog te ontmoeten maar die kans lijkt me erg klein. Aan de ander kant er gebeuren wel gekkere dingen! Have fun!
  28. Ria van Gemert:
    26 november 2018
    Hoi Yvonne, hartstikke mooie verhalen en foto's. Wij zijn in oktober in Mallorca twee dagen wezen fietsen met een gehuurde e-bike. Voor het klimmen was dat heel gemakkelijk. Ook wij fietsen graag met onze gewone fiets, maar met het klimmen en dan met de zware zakken er achterop is de e-bike dan fijner. Heel veel plezier, geniet ervan!! Ben je weer thuis, dan zien we elkaar toch een keer?
    Groetjes, Guus en Ria
  29. Jack:
    27 november 2018
    Ha Yvonne. Fijn dat je je draai weer gevonden hebt !! Tot een volgende briefing =))
    XX Jack
  30. Frans Lammertink:
    28 november 2018
    Hallo Yvonne,
    Ook nu een gezellig verhaal dat weer zeer vlot en lekker leest. Chiang Mai, komt mij bekend voor, daar ben lang geleden ook geweest. Op een van mijn slaapkamers staat nog een groot 3-delig teakhouten kamerscherm met drakenmotief en loodzwaar. Ik zag Ze er mee aan het werk en besloot het te kopen voor toen nog 500 gulden met daar bovenop nog 500 gulden per boot voor verzending. Ik heb er nog steeds geen spijt van. Dit is het grootste souvenir dat ik ooit gekocht heb. Nu koop ik amper nog wat.
    Mooie scherpe sfeerfoto's heb je gemaakt. Met de fiets kom je overal, dus ook in desolate oorden waar je idd nog niet dood gevonden wilt worden. Wij gaan volgende week 3 weken naar India dus met jouw inspirerende verhalen op zak zijn wij een beetje voorbereid. Sterkte weer op de pedalen en tot de volgende keer. Frans Lammertink
  31. Paul:
    29 november 2018
    Wat heerlijk om je te volgen, blijf genieten!! Dan hebben wij wat om te volgen!
  32. Karin Peters:
    29 november 2018
    Wat heb ik toch een geweldige nicht om zo een reis te ondernemen.Geweldig Yvonne.Chapeau !!!!! Een dikke aanmoedigingd kus van mij en Thea natuurlijk.Liefs Karin
  33. Hanneke:
    3 december 2018
    Ha Yvonne !!!!
    Het is ondertussen niet meer origineel maar het is zooooo boeiend en mooi om jou belevenissen cq. ervaringen te lezen!!! Geweldig Yvonne , wat een kracht en moed !!
    Een schitterende voortzetting ....en tot je volgende verhaal 😉👍!!
    😘
  34. Marianne Penninks:
    4 december 2018
    Marianne
    Yvonne het is bijna een jaar geleden toen ik hoorde dat je een reis naar het Oosten zou maken van een jaar, nu mag ik genieten van jouw ervaringen tijdens de reis. Ik wens je een goede reis naar Bangkok. Kijk uit naar je verhaal. veel groeten
  35. Martien Langerwerf:
    5 december 2018
    Hoi Yvonne,
    Wat knap van jou, zo in je uppie. De verhalen die je schrijft. Ik lees ze echt graag. Mijn mond valt elke keer weer open van verbazing wat jij allemaal beleeft en meemaakt. Ik heb echt respect voor jou. Ik wens jou verder nog een goede en veilige reis