Mingelabar!
14 maart 2019 - Singapore, Singapore
Myanmar is een bijzonder land maar landschappelijk gezien is het niet zo heel mooi vind ik. De tempels, pagodes en de historische sites zijn prachtig, maar de steden en het landschap kunnen me niet zo bekoren. Het is stoffig, armoedig en de steden vind ik niet mooi! Het straatbeeld wordt gedomineerd door veel verkeer, luxe auto’s, hele oude auto’s, scooters en motoren, maar ook ossenkarren en krakkemikkige tuktuks.
Over heel Myanmar lijkt wel een constante mist te hangen, ik vraag me af of het echte mist is of stof en rook omdat er voortdurend brand is. Ik vrees het laatste, je ziet voortdurend bermen die in brand staan, dat lijkt heel normaal hier. Ook zag ik in een hele drukke straat midden in de stad talloze werkplaatsen buiten waar ze boeddha beelden uit marmer maken, daar was het stofgehalte in de lucht duidelijk voelbaar.
De mensen zijn vreselijk aardig, overal word je begroet met het vriendelijke: ‘mingelabar’. Ze vinden het geweldig als je met hun op de foto wilt.
Ik ben begonnen in Mandalay, daar een paar dagen gebleven, rondgedwaald tussen de ontelbare tempelcomplexen en geprobeerd om een beetje de weg te vinden in de stad. De tempels, pagodes en stupa’s zijn zonder meer allemaal prachtig. Maar ik vermoed dat qua onderhoud, de tempels een hogere prioriteit hebben dan de wegen. Ik ben in ieder geval blij dat ik hier niet hoef te fietsen, lijkt me niet echt plezierig. Lange rechte wegen, smal dus weinig ruimte voor fietsers, heel slecht wegdek, asfalt met scheuren en gaten. En warm! Hoewel minder warm dan de rest van Zuid-oost Azië. ‘s Avonds heb je soms een vest nodig.
Na een paar dagen Mandalay met de trein naar Hsipaw, spreek uit als Sipo...of zoiets. De treinreis er naartoe is spectaculair. Het gaat heel langzaam de bergen in en een heel stuk over een enorme hoge brug. Al hobbelend en schommelend maar het ging goed. Dat was wel een mooi gedeelte van Myanmar.
Shipaw vond ik erg leuk. Ik zat in een leuk hostel en ik heb de eerste dag een trekking gedaan. Voor een dag maar hoor, mijn rechterknie is wat pijnlijk dus die probeer ik te ontzien. Maar het was een leuke dag, we waren met z’n drieën, Rob en Marijke uit Nederland. We hadden een leuke gids, hij sprak goed Engels en had wel wat te vertellen. De volgende dag had ik een fiets gehuurd omdat ik het toch niet kan laten...nou, het was geen succes. Geen versnellingen en een verkeersdrempel kwam ik al nauwelijks op. Daarbij zakte het zadel bij iedere hobbel naar beneden. Dus erg lang heb ik het niet volgehouden.
Daarna naar het Inle meer. Een interessant gebied. Daar heb ik trouwens ook voor een dag een fietsje gehuurd en die was wel iets beter. Ik heb even iets gekopieerd van Wikipedia, ik had het zelf niet beter kunnen beschrijven...
“Het Inlemeer is bekend vanwege de op palen gebouwde dorpen, de drijvende boomgaarden en de beenroeiers. Het meer is ruim 20 km lang en op zijn breedst ruim 5 km. Het bevindt zich ongeveer 400 km ten noorden van de voormalige hoofdstad Rangoon.
Rondom en op het Inle meer woont de Intha-minderheid, vaak in dorpen met op palen gebouwde huizen. Het bekendste dorp is Ywama, gebouwd in het meer, met houten huizen op palen en kanalen als straten. Delen van het dorp zijn door middel van houten bruggen met elkaar verbonden.
Eveneens op het meer bevinden zich drijvende boomgaarden. De Intha's creëren ze door een laag aarde vast te binden met moerasplanten. Daardoor blijft de aarde drijven. Er worden allerlei soorten groenten op geteeld. Op en rond het meer zijn verscheidene werkplaatsen: er zijn weverijen, smeden en sigarenfabriekjes.
De Intha's hebben een eigen manier van roeien. Net als de gondelier in Venetië gaat de roeier op de boot staan, maar - in plaats van met twee handen - klemt hij de roeispaan tussen één hand en één been.”
Ongelofelijk om te zien hoe mensen daar op het water leven. Het leverde mooie plaatjes op. Het was ook wel weer heel commercieel, ze hopen natuurlijk dat je in iedere werkplaats wat koopt.
Na het Inlemeer richting Bagan. Daar heb ik, letterlijk en figuurlijk één van de hoogtepunten van mijn reis beleefd. Ik heb een ballonvlucht gemaakt, een onvergetelijke ervaring! Een rib uit mijn lijf, dat wel maar ach, kan mij het schelen. Ik kom hier waarschijnlijk nooit meer en wat ik begreep is het een van de mooiste plekken waar je zo’n ballonvaart kan doen.
En ik vond het echt een belevenis, ze maken het ook zo dat je je erg welkom voelt. Alleen het opblazen van de ballonnen vond ik al spectaculair. Ik vond het toen mijn geld al waard. Alles was af, de briefing van tevoren, de hele ontvangst, het champagne ontbijt na afloop. Wat ik ook zo leuk vond was dat de jongens die de ballon vliegklaar maakten heel vrolijk en enthousiast stonden te zwaaien toen wij langzaam gingen stijgen. “Bye bye, have a good trip!” Alsof we op wereldreis gingen!!
Het in de lucht zweven tijdens de zonsopgang, met uitzicht op de stupas en tempels van historisch Bagan en op alle andere ballonnen die in de lucht hingen was magisch! Ik vond het geweldig! Kost wat maar dan heb je ook wat! Ik ben er de rest van de dag nog wat euforisch van geweest.
Tja, wat heb ik nog meer gedaan...
-Ik heb een dag achterop een scootertje gezeten bij een gids die belabberd Engels sprak en waar ik dus niet zo veel aan had. Bovendien zat ik erg ongemakkelijk en had ik daarna pijn in mijn rug.
-Ik heb in Monywa de grootste liggende Budha gezien en volgens mij ook de grootste staande Budha. Die torende als een wolkenkrabber overal bovenuit en je kon via een trap binnen helemaal tot boven komen.
-Ik heb bij het Inle meer in een heel trendy koffietentje de lekkerste cappucino gedronken van heel Zuid-Oost Azië.
-Juist op het moment dat ik dacht dat ik geen tempel of stupa meer hoefde te zien raakte ik helemaal ontroerd en erg onder de indruk van de Pagodes van Indein, een klein dorpje wat verbonden is met het Inle meer door een smal kanaal van zo’n 8 kilometer. Deze groep pagodes vond ik echt prachtig! Je zag oude afgebladderde pagodes maar ook die weer hersteld waren. Het was er heel rustig, aan iedere pagode hing een soort belletje wat bij ieder zuchtje wind begon te klingelen. Zo bijzonder, bijna sprookjesachtig! ik heb me echt staan te vergapen.
-Krijg ik het voor elkaar om in anderhalve dag twee keer te verdwalen! Het zal ook eens niet zo wezen! Zonder fiets en op wel heel vreemde plekken. De eerste keer was op de trappen van Mandalay Hill waar ik naar de zonsondergang ben geweest...teleurstellend overigens. Ik was onderweg naar beneden, dacht ik, maar ineens ging de trap omhoog. Het was ook al helemaal donker en dan ziet alles er heel anders uit. Ik werd een beetje wanhopig maar gelukkig stond er nog een groepje mensen, amateurfotografen begreep ik. Ze waren al aan het eind van hun sessie en een van de mannen heeft me met de auto voor het hostel afgezet. Zo lief.
De tweede keer was de volgende dag in de trein naar Hsipaw! De trein had eerder al een lange stop gemaakt maar ik durfde toch niet naar de wc, je weet maar nooit, misschien rijdt die trein wel voor mijn neus weg. Het had achteraf best gekund, tijd zat! Dus toen we weer een stop hadden waagde ik het er op. Ineens hoor ik de fluit van de trein, zo’n ouderwetse. En de wc-juf bonsde heel hard op de deur, maar ik was pas halverwege...Mijn broek dichtmakend rende ik over het perron, (auau, mijn zere knie,) de eerste de beste coupé in. Maar dat was niet de goede dus ik heb even als een kip zonder kop heen en weer gelopen voordat ik de goede coupé vond. Ondertussen reed de trein al en toen ik eenmaal mijn coupé in kwam zag ik mensen opgelucht kijken. Een paar hadden me gemist en maakten zich zorgen...Het heeft dus ook leuke kanten: ineens kreeg ik van alle kanten aandacht terwijl ik tot dan toe nog geen woord had gewisseld met mijn mede-reizigers.
-Dit heeft niks met Myanmar te maken maar ik heb via YouTube talloze oude afleveringen van Jiskefet gezien, hilarisch en een welkome afwisseling na een cultureel-toeristische tour.
-Ben ik twee keer naar de U Bein brug in Mandalay geweest. De eerste keer was tegen de avond en was het zo druk dat ik bang was van de brug af geduwd te worden. De tweede keer was in de ochtend en toen heb ik toch wel een beter beeld gekregen. Zie de foto’s! En Wikipedia voor info:
(De U Bein-brug is een voetgangersbrug bij Amarapura in Myanmar. Het is met ruim 1,2 kilometer de langste teakhouten brug ter wereld.
De brug over het Taungthmanmeer werd omstreeks 1870 gebouwd en is genoemd naar de burgemeester die het liet bouwen. Het teakhout was afkomstig van een verlaten paleis in Ava, dat overbodig was geworden na het verhuizen van de hoofdstad van Ava naar Amarapura.
De brug, die op zware pijlers rust, kan tijdens de regentijd gedeeltelijk onder water komen te staan. In het dorpje aan de overkant van de brug vindt men enkele tempels, sommige in Nepalese stijl. De brug wordt druk gebruikt door de lokale bevolking waaronder monniken uit het naburige Mahagandayonklooster. 's Avonds flaneert de plaatselijke bevolking op de brug en wordt er in de wachthuisjes op de brug van alles verkocht.)
Tja en nu ben ik weer in Singapore. Voelt een beetje als thuiskomen. Ik zit weer in hetzelfde hostel als de vorige keer waar ik mijn biertje drink op het bankje buiten maar deze keer zonder Ute en Konrad. De 18de vlieg ik naar Lissabon van waar ik op mijn gemak naar huis fiets. Lekker het voorjaar en de geranium-tijd tegemoet. Komt dat even goed uit want ik ben van plan om daar na mijn thuiskomst eens uitgebreid en langdurig achter te gaan zitten! Ik kan me er al op verheugen! Maar eerst nog een eindje fietsen.
Lieve groet,
Yvonne
Ik wens je een schitterende en veilige terug reis vanuit Lissabon naar huis.
Groetjes peter en Gerry.
Al weer te laat.
Vanavond nog eens rustig doorlezen.
Krijg zin om nu al op de fiets te stappen maar ook hier in NL is het er (nog) veel te koud voor
Groetjes Treke
Wat een prachtig verhaal, je schrijft zo beeldend dat ik als het ware een beetje met jebmee reis. Geniet van je laatste Aziatische dagen. Goede terug reis. Toos
Wat een mooi verslag weer. Zonder fiets gaat dus ook goed, eventjes tenminste. Klinkt goed. Bijzonder hè zo'n ballonvaart? Heb ik ook ooit gedaan, maar niet zo spannend hoor, gewoon boven Duitsland. Nu zit ik op Schiphol, klaar om naar Florida te vertrekken. Jij nog veel plezier en alvast een goede thuisreis!
groetjes en weer een goeie reis, Toine
Beterschap met jou knie, vooral srtaks in Portugal en Frankrijk!
Hartelijke groeten uit Santiago.
Heel veel groetjes en succes!
lange reis en wanneer je dan weer de kriebels krijgt
Wat een reisverslag weer en wat een mooie foto's, hopen dat je knie zich spoedig herstelt, zodat je plannen Lissabon Den Bosch een feestelijke tocht worden. Geraniums zijn er voldoende geteeld, dus dat komt wel goed. Deze week is er voldoende regen en wind geweest, dus de zomer kan mooi worden hoor, geniet nog van het Zuid Oosten. We gaan vandaag naar Zwolle uitvaart Tante Trees.
Je een veilige en fijne reis toewensen, is wat ons rest en bedanken je weer voor je fantastische verslag, liefs en groet Anneke en Henk
Myanmar is dus geen land voor COPD-ers. Kan mij voorstellen dat een treinreis daar, zoals je dat beschrijft, spectaculair is. Die rechterknie heeft het wel te verduren. In ieder geval iets om te ontzien, zeker nu je straks nog een fietstochtje in het verschiet hebt van Portugal naar de geraniums in Den Bosh. Ik probeer mij voor te stellen hoe de dorpen er rond het Inlemeer er uit zien maar ondanks jouw duidelijke omschrijving is dat toch nog moeilijk. Vooral die aan elkaar geketende drijvende boomgaarden en al die ambachtelijke bedrijvigheden moet een mooi gezicht zijn. Jouw foto's geven een mooie indruk en niet te vergeten de lekkerste cappuccino in Zuid-Oost Azië aller tijden. Idd spectaculair die ballonvaart. Geruisloos zweven op grote hoogte. Treinen en WC's vragen om een goede timing. Gaat niet altijd goed. Ben blij dat ik een jongetje ben.
Geniet nog even van Singapore en succes met de voorbereidingen naar Europa en de fietstocht naar huis.
Groeten Frans
Geniet nog even van Singapore. Goed vlucht naar Lissabon en ik hoop nog iets te lezen over de fietstocht terug naar huis.
groetjes Anita
Wat een leuke verhalen en wat beleef je veel. Lezen can de ballonvaart bracht mij al claustrogevoelens.
Blijf nog lekker even onderweg. En geniet van Lissabon en het mooie Portugal. Ik heb nog een leuk budget vriendelijk hotelletje.
xx Jack
De groeten van Dennis en Nicole (nu uit Oostenrijk)
Ben & Ingrid
Bedankt dat. Ik mee mocht genieten.
Weer genoten van je mooie verhaal.
Wat heb je al veel gezien zeg!
En een mooi avontuur in de lucht.
prachtige fotos
Nu op naar Portugal goede vlucht en geniet van het vervolg.
groetjes Henk
groetjes
tocht in de lente. En we genieten met je mee door je blog.
Veel plezier en tot in Den Bosch op de geraniummarkt....
Wat een belevenissen( in alle opzichten) echt schitterend!!!
Ik wens je weer een geweldige tijd en ....tot het volgende "verhaal"!!
Lieve groet , Hanneke
Zonnige lentegroet uit Nijmegen, we zitten nu alweer op zomertijd.
Beetje late reaktie,maar ik was dan ook op vakaaansie. Zuid limburg ook leuk en ook klimmen ,voor mij al voldoende.. haha.
Het was wederom een feestje om je mogen volgen en ik wens je nog een leuk en mooi laatste stukje toe op je fiets. Lees het wel als je weer in het thuisfront bent en je waarschijnlijk je huis niet eens binnenkomt van al die geraniums, want iedereen heeft het erover haha
Liefs Loes