Een nieuwe fase in mijn reis! Soms zit het mee en soms...
22 oktober 2018 - Ban Nahin, Laos
Na het afscheid van Arnold, die mij midden in de nacht naar het vliegveld heeft gebracht, kwam ik na twee gebroken nachten aan in Hanoi. Met een stop van bijna 20 uur in Dubai. Ik had maar eens geïnformeerd in een hotel op de luchthaven hoe duur het zou zijn om daar een paar uur te kunnen slapen. Ruim 200 dollar, dat was me echt te gortig! Te meer omdat ik al een financiële strop had! Te veel bagage waarvoor ik bij moest betalen...maar liefst 260€. Ik wist dat het zou gebeuren maar dat het zoveel zou zijn, dat had ik niet gedacht! Ik troostte me maar met de gedachte dat ik dit geld nog in Oost-Europa had gepind en dat het tot nu toe werkeloos in mijn geldbuidel had gezeten.
Ik heb zo hier en daar toch nog wel wat kunnen slapen, op het vliegveld in een redelijk makkelijke ligstoel en in het vliegtuig. De fiets en de bagage was zonder problemen aangekomen en de taxi stond al op me te wachten.
Ik had een hostel geboekt waar ik op een slaapzaaltje van 6 terecht kwam. Het zag er prima uit en het was ook best rustig. Ik was natuurlijk veruit de oudste in het hele hostel....wat zeg ik, ik wás de oudste! Toch wel wat leuke gesprekjes gehad. Zeker als ze hoorden dat ik op de fiets ben. Dan kreeg ik zo’n opmerking van: “dat zie ik mijn moeder toch niet doen!”
Ik heb mezelf maar een paar dagen de tijd gegund om wat te wennen. Het was toch wel een soort cultuurshock! Daarom hou ik niet van vliegen, het gaat te snel en te abrupt! Nou ja, het is zoals het is, fietsen door China ging gewoon niet omdat ik geen visum heb en er ook niet meer aan kon komen. Volgende keer toch wat beter plannen.
In Hanoi heb ik wat toeristische highlights gezien. Onder andere het vrouwenmuseum. Heel informatief over het leven van de Vietnamese vrouwen door de tijden heen en in al zijn aspecten: werk, cultuur, politiek, gezinsleven etc. En bovendien ook mooi gedaan met prachtige foto’s.
Verder naar het gevangenis museum waar veel politieke gevangenen hebben gezeten. Nou oud-collega’s, ik kan jullie wel vertellen dat het er daar heel anders aan toe ging dan bij ons. Ze werden gewoon mensonwaardig behandeld. De hele dag in de boeien, nauwelijks frisse lucht, slecht eten, en mishandeling en eenzame opsluiting waren aan de orde van de dag! Ik had met terugwerkende kracht ontzettend medelijden met deze mannen!
Een beetje ronddwalen in het “old quarter” is heel leuk! Winkeltjes, fruit en groente verkopers, veel kleine eettentjes en heel veel scootertjes! Niet alleen in de straat maar ook op de trottoirs, die worden als parkeerplaats gebruikt zodat je wel gedwongen wordt om op straat te gaan lopen.
Het lijkt een enorme chaos maar eigenlijk valt het wel mee. Ik heb een paar keer gefietst in de stad, onder andere naar de fietsenmaker voor wat onderhoud. Maar eenmaal op de fiets ga je gewoon met de stroom mee, rustig blijven en goed opletten en maar hopen dat iedereen dat doet!
Ik had een leuk straatje ontdekt waar het echt stikte van de kleine restaurantjes en kroegjes. Op een avond raakte ik aan de praat met een stel uit Saigon en hun neefje. Net toen ik afgerekend had, (ik had alleen een voorgerecht op, mijn favoriete “fresh springrolls” en ik wilde ergens anders nog iets gaan eten) boden zij me wat te eten aan. En een biertje!
Toen kwamen er nog een paar toeristen bij ons zitten, het werd steeds gezelliger...en nog een biertje en het werd nog leuker. Toen nog een, wel ja joh, why not! Maar de man begon te piepen, omdat-ie naar het hotel wilde begreep ik. Zijn vrouw had wat meer uithoudingsvermogen, maar vooruit dan, de laatste!
Ik hoefde niks meer te eten en al helemaal niks meer te drinken en enigszins onvast ter been heb ik mijn weg naar het hostel terug gevonden. Maar gezellig was het wel!
Na een dag of zes besloot ik om maar eens te vertrekken. Ik vond het moeilijk om te beslissen welke kant op. Naar het noorden leek me wat te heftig! Ik weet nog van twee jaar geleden dat ik toen ongelofelijk gedaald was toen ik de grens van China over was. Nu zou dat dus klimmen worden.
Het zuiden, richting Hoi An leek me wel wat, dus ik begon er met goede moed aan.
Helaas, de vertwijfeling sloeg toe. Soms lijkt een fietsreis erg veel op het leven. Het kan heel leuk zijn en dan ineens niet meer, dan voelt het zwaar en denk je: “wat doe ik hier en waar ben ik in godsnaam mee bezig!”
Ik realiseerde me dat ik waarschijnlijk de regen in ging door naar het zuiden te fietsen. Hoi An geeft veel regen aan, de Mekong Delta schijnt leuk te zijn om te fietsen maar ook veel regen in deze tijd! En ook is de weg er naar toe gewoon niet leuk fietsen, veel verkeer, warm, grote, drukke steden, inspiratieloze hotels, kortom, d’r is geen bal aan!
Dus dacht ik gisteren: dan maar richting Laos. Daar ben ik dus vandaag mee begonnen maar het voelt niet goed! Ik heb een visum voor 3 maanden voor Vietnam en dan zou ik na 10 dagen het land alweer verlaten? Zonde toch!
Maar ja, ik wil wel dat het weer leuk wordt! Ook weer net als het leven, iedereen wil toch dat het leuk is? Ja toch, niet dan? En dan het liefste vanzelf! Dat het met zo weinig mogelijk inspanning op zijn minst aangenaam is!
En ondertussen schiet ik maar niet op. Ik zou willen dat ik een leuke plek vond waar ik even kan blijven....en zo twijfel en tob ik maar een beetje door!
Nou ja, ik heb zo’n soort plek gevonden. In een onooglijke stad maar een redelijk hotel met een aardige staf.
Ik heb inmiddels alle afleveringen van ‘Boer zoekt vrouw’ gezien, kijk af en toe naar DWDD en huil tranen met tuiten bij ‘Spoorloos’. Ik heb een heuse dip...
Verder ben ik met een man van het hotel op stap geweest. Hij heeft een missie om kinderen wat meer Engels bij te brengen. Op school leren ze eigenlijk alleen maar lezen en schrijven. Spreken en luisteren wordt te weinig aandacht aan besteed. De eerste avond kwam ik in contact met een stuk of zes kinderen tussen de dertien en de vijftien jaar. Het moet voor hen vreselijk moeilijk zijn om Engels te leren. Het is zo’n compleet andere taal! De uitspraak is een groot probleem voor ze. En dan leren ze op school slechts de standaard zinnen zoals: ‘watsjoorneem’ en ‘hauwoldaarjoe’. Een enkeling probeert nog weleens wat diepgang aan het gesprek te geven met de vraag: ‘watsjoorhobbie’, maar dan houdt de conversatie wel op. Bij deze kinderen waren er gelukkig toch een paar die al op een ‘next level’ zaten dus ik denk dat zijn werk wel wat vruchten afwerpt. Maar de uitspraak blijft een probleem.
De volgende de dag ben ik achterop de motor met hem naar een klein dorpje gegaan. Daar woonde een familie met twee kinderen die ernstig lichamelijk gehandicapt zijn. Ze leren wat Engels via een computer programma.
Op de terugweg hadden we een enorme regenbui, een complete wolkbreuk! Mijn schoenen zijn nog twee dagen nat geweest. Ik vond het maar niks achterop die motor maar hij was wel een goede chauffeur. Gelukkig maar.
Zo ben ik daar een dag of vier gebleven. Ik kreeg nog gezelschap van Wim en Mariëtte, ook op de fiets. Dat was wel leuk om weer eens wat fietservaringen uit te wisselen.
Na vier dagen heb ik mezelf weer in beweging gekregen! Ik was er wel uit! Toch maar naar Laos! Jammer van Vietnam en het visum. Maar eigenlijk vind ik Laos veel leuker. Ik heb iets met dat land! Het is rustiger dan Vietnam en Thailand en ik vind de mensen heel aardig. Wat terughoudend maar dat vind ik wel prettig.
Ik ben gisteren de grens overgegaan, de route heb ik globaal wel in mijn hoofd maar alles kan nog veranderen. Ik fiets nu richting Vientiane, de hoofdstad en daarna wil ik naar Luang Prabang.
Ik hou jullie natuurlijk weer op de hoogte. En ik heb het al eerder gezegd, ik geniet van al jullie reacties op mijn blog, dank daarvoor en ga er vooral mee door!
Liefs,
Yvonne
Goed om dan een paar dagen in dit hotel te blijven en wat anders te ondernemen, de mensen en kinderen zullen blij met je zijn geweest!
Succes met je tocht in Laos!
Groetjes, Dory
Bewonderend volg ik jou vanuit de luie stoel, alhoewel a.s weekend hebben ik hier de huttentrektocht.
Fijne reis verder!
Liefs, Marjan
Zie je nou wel!
Geef het even de tijd en je bent er uit!
Mooi verhaal hoor,
Heel open en eerlijk en reizen is niet alle dagen vakantie.
Ik heb genoten van jouw verhaal. Ik merk dat de term lummelen nog niet bij jou was ingedaald. Je bent ook al een tijdje weg uit Nl. Lummeltijd moet je als creatieve tijd voor je geest zien. Rust en reinheid in de machinekamer van het brein. Daarna fris weer verder en dat lukt je wel.
Leuke foto's, ook van de diverse disjes waar je bij aan mag schuiven.dat zou ik ook wel eens willen...
Ik wens je een mooi vervolg.
Ps ik stuur je voor een off dag binnenkort mijn lange kort verhaal toe. Daarnaast een ultra kort verhaal.
Groetjes Koosje
Knap hoe je je twijfels omzet in een keuze en dat ook nog eens kunt verwoorden.
Goede reis verder,
Wolter
Veel genoegen. Groetjes Els
Zo zie je maar weer, elk probleem lost zichzelf op, desnoods door Dellen (Durch einfaches liegen lassen erledigen). En mooi dat je nog geld overhad uit Oost-Europa, geeft maar weer aan hoe veel veiliger de wereld soms is dan we denken want je hebt er aardig lang mee rond gereden!
Bedankt weer voor je leerzame wederwaardigheden, fijn dat je uit de impasse bent gekomen. Hopelijk regent het niet in Laos.
Geniet van je verdere reis en groetjes, René
Afgelopen week tikte ik even iedere dag je blog aan om te zien of er een verslag was. ik heb even moeten wachten maar dat was het waard! Mag ik zomaar je mooi beschreven bezinning lezen. Je geeft jezelf de gelegenheid te twijfelen, te aarzelen en dan toch weer je hart te volgen. Laos is geweldig en Luang Prabang is ooit voor mij een prachtig een kado gebleken. warme groet Birgit
ik neem mijn petje voor je af. En ik vind datgene wat je beschrijft zo invoelbaar. Helemaal alleen allerlei keuzes maken. Maar wat ben je stoer!
Ik hoop dat er weer veel moois op je pad komt.
Ja reizen is net werken, soms heb je er totaal geen zin in. Maar dan gebeurt d'r iets waarbij je denkt het moest zo wezen. Fantastisch zoals je het allemaal beschrijft, en de mooie foto's laat ons weer terugreizen naar Azië. We zullen daar toch nog eens gaan fietsen als we dit weer lezen.
Heel veel plezier en het komt zoals het komt, laat het maar gebeuren.
hoor en probeer me voor te stellen hetgeen je allemaal doormaakt, maar dat is niet te doen vanaf hier.... Ik wens je veel sukses en genieten van alle geweldige dingen die jij tegenkomt lieve groet van de buurvrouw (ha) Josephine
Fijn weer een bericht van je te horen.
Mooi hoe je van uit je hart spreekt en de draad weer oppakt.
Als je (ooit...hi hi) weer terug bent in Nederland kun je hier zo aan de slag er is hier tekort aan leerkrachten!
Mooi verhaal hoor, wens je heel veel plezier in Laos,met mooie avonturen!
Groetjes Henk
wat n veelbelovend zinnetje: "Volgende keer toch wat beter plannen". Wat n power en doorzettingsvermogen zit daar in.
De kunst van het aanpassen aan de situatie versta je als geen ander. Dat is helemaal goed toch om dan ook met de minder positieve ervaringen om te gaan.
Wat een mooi vooruitzicht om naar Luang Prabang te gaan. Daar zou je me een groot plezier mee doen. Je snapt wel met wat... :-)
Alle goeds gewenst! Groet, Ingrid
Mooi en herkenbaar zo openhartig je schrijft. Soms gaat het inderdaad even minder, of het duurt even voordat het überhaupt weer gaat. Maar hé, dat is niet zo gek. Je hebt net letterlijk en figuurlijk het hoogtepunt van de wereld gefietst. En nog wel met fijn gezelschap en steun van Arnold. Nu weer op jezelf, das afkicken, en ook weer andere plannen maken dan gepland. Goed dat je een paar daagjes de boel de boel hebt gelaten. Tenslotte moet het ook een (klein) beetje vakantie zijn. Dus geniet ervan in Laos en laat het maar komen zo het gaat!
Het Noorden van Vietnam vonden wij best mooi.
Ik hoop dat de link naar ons foto album werkt
Fantastisch verhaal weer!
Echt bijzonder zoals je ons weer allemaal deelgenoot laat worden van je soms best moeilijke keuzes..van je ups en downs, en hoe je die te boven komt door er gewoon de tijd voor te nemen..
Knappe prestatie hoe je de draad weer zo energiek hebt opgepakt!
Het gaat beslist weer een prachtig fietsavontuur worden in Laos met verrassende nieuwe ontmoetingen!!
Lieve groetjes, Wouter en Ineke 😘😘
Ik zit zelf trouwens in Zuid-Spanje nu met Cora. In een prachtig huis boven in de bergen. Echt heerlijk. Morgen gaan we lekker naar de zee.
Nou, veel geluk en veel plezier verder en tot je volgende bericht weer.
Lieve groet X
Wat een herkenbaar verhaal toch weer. Ik kan je vertellen dat ik ook regelmatig denk,wat doe ik hier! Het is dan wel een andere setting,loop ik naar de keuken om iets te halen en weet niet meer wat en dan denk ik ook wat doe ik hier😂 Je ziet het wel ook ben jij nog zover van huis dan heb je nog steeds dit soort gedachten. Verschil is echter, jij bent een echte avonturier en ik een saaie huisvrouw😉.Heerlijk dat we toch allebei gelukkig zijn in ons bestaan. Heerlijk ook om mee te liften op jouw verhalen en belevenissen,I love it👌.Geniet van het leven en pluk de dag. Alle liefs van de wereld( en die is groot) een dikke knuffel en oas gied op jezelf😘
Wij zijn net terug van reis naar Londen en Shrewsbury. Ik vind het altijd heel wat om huis en poes achter te laten, maar als ik eenmaal weg ben, is het oké! En bij teruggaan wil ik ook eigenlijk nog wel wat blijven. Dit verhaaltje om aan te geven dat je geest raar werkt! Mijn geest dan.In Londen was het droog en zonnig, maar het waaide ontiegelijk hard in het centrum, nooit eerder meegemaakt, heel typisch. Maak het maar goed daar overal en af en toe wat dieper in het glaasje kijken, zelfs daar kun jij goed tegen en weet je de weg naar huis nog te vinden! Dus wat jij ook doet, het komt altijd weer goed! Keep calm and go on!😇
Hartelijke groeten Jeanne
En als het echt tegen zit en niet meer leuk is, vlieg je naar een lekker warm land, of je komt lekker naar huis... heel veel succes en plezier de komende tijd. groetjes Paul
Dubben, keuzes maken, twijfelen, dood spoor, afdaling is mooi maar...., berg op en waarom doe ik dat pffff - ja het is tijd voor leuteren, lummelen en niets doen.
We lezen het bij verschillende vrienden terug - we hebben thuis ook dit soort baaldagen of onrustige dagen of geen zin dagen of ....... trouwens fietsen in de regen is nooit favoriet geweest en het is aardig te keer gegaan in midden-zuid Vietnam. Alleen daarom was je keuze heel wijs 👍
Je keuze voor Laos herkennen we helemaal, los van de regen. Je hebt daar vast een goede fietstijd met wederom prima ontmoetingen. Wel jammer dat China niet gelukt is - vooral omdat dit weer zo anders is dan al het vorige. Wij vonden door China fietsen één grote verbazing. Wat eens dorp was is nu klein new york. Oude tempels afgebroken en nieuwe tempel zonder ziel neergezet en niemand komt er meer. Boeren worden uit hun huis en land gezet ten bate van ....... met wat mazzel wat geld mee om elders iets op te bouwen - maar waar dan???? Elders is onmogelijk / ieder mini plekje is in gebruik enz. Voor de bus toeristen worden oude dorpen opgeknapt , maar fiets je door dan zie je wat er werkelijk gebeurt. Eerlijk gezegd waren wij behoorlijk geschokt en zijn de gevoelens zeer gemengd. Overal ontmoet je vooral fijne lieve mensen en dat is wat wij ons ook herinneren en wat ook China zo bijzonder maakt voor ons om doorheen te trekken.
Laos is een goede keus om ook weer een beetje tot jezelf te fietsen. Herkenning geeft
Energie en zo fiets je vanuit ontspanning de inspanningen met plezier tegemoet. Rust in het koppie en zo ook weer open kijkende naar de nieuwe plekken. We gaan je verslag over tijdje lezen. Geniet van het vertrouwde na alle avonturen in een boeiend en vriendelijk land. Hartegroet uit mooi Nederland 🙋♀️🙋♂️
hier ist Karin, die Radlerin, die dir oben in den Bergen in Kiokawan begegnet ist. Wir waren beide so froh, dass wir uns dort oben getroffen haben, dass wir erstmal ein Bierchen zusammen gezischt haben. Ich denke oft an dich und wo du wohl gerade her radelst, bis ich gestern erfahren habe, dass du von Luang Prabang aus Richtung Hanoi unterwegs bist ;-)
Ich wollte mich bei dir nochmal ganz herzlich für deinen Tipp zum Barns20 Hostel in Vientiane bedanken. Ich hatte eine tolle Zeit dort mit vielen netten und interessanten Travellern. Es ist ein ganz toller Ort! Der gesamte Staff, inklusive dem Eigentümer des Hostels lässt dich ganz herzlich grüßen. Du hast dort Spuren hinterlassen... Sie sind alle sehr beeindruckt von dir!
Bin übrigens gerade dabei deine Reiseberichte zu lesen und es macht mir viel Freude.
Wer weiß, vielleicht begegnen wir uns ja nochmal auf dem Rad... ob in Laos, Vietnam,... oder in den Niederlanden...
Jedenfalls hast du auch bei mir Spuren hinterlassen. Wenn ich mal im Ruhestand bin, möchte ich auch weiter so unterwegs sein wie du.
Liebe Yvonne, ganz liebe Grüße und für deine weitere Reise:
Take care & safe Trip!
Karin
wij lazen met nieuwsgierigheid jouw leuke reisblog
wij hebben zelf ook de stoute schoenen aan getrokken en willen voor langere tijd in Azië gaan rondfietsen. Over een paar maande vertrekken we!!!
heb jij nog tips voor ons: HOE en Waar wij onze verschillende visums daar terplekke het beste kunnen regelen? (uitgaande dat we per land ong. 3 mndn blijven) alvast vriendelijk bedankt
Nadat we elkaar gesproken hebben tijdens de Zwolle memory, zitten we nog even je verhaal te lezen en foto's te kijken. Je gaat naar Laos, daar ben je nu al, fijn dat je het daar ziet zitten, en ongetwijfeld ook weer goed zult hebben.
Dat is wat we je zeker toewensen, we wensen je alle goeds en een prima voortzetting van je zeg maar wereld reis.
We blijven je verslag met belangstelling volgen, en voelen het allemaal met je mee.
Liefs en groet A&H