Hoe sterk is de eenzame fietser...
15 december 2018
In Chiang Mai heb ik een week gezeten. In ieder geval langer dan ik gepland had. Maar, ik hoorde van Corrie, een van mijn allerliefste-leukste collega’s....(uhh ex-collega inmiddels maar nog steeds lief en leuk) dat haar dochter Liz met haar vriend Robert ook in Chiang Mai zijn. Ze zijn aan het backpacken in Zuid-Oost Azië. Ik wist niet wat ik hoorde!
Nou ja, het zal toch niet gebeuren dat we in dezelfde stad in Thailand zitten en elkaar dan niet zien? Dat zou toch jammer zijn! Dus, contact gelegd via Whatsapp (hoe hebben we het toch ooit zonder gedaan?) en een afspraak gemaakt voor de volgende dag. Leuk. Ik vond het zo bijzonder om ze hier te ontmoeten. We hebben samen gegeten en gedronken en ervaringen uitgewisseld.
De eerste dag vanaf Chiang Mai heb ik flink moeten klimmen en ik dacht eigenlijk dat ik er van af was. Helaas, de tweede dag was het nog eens drie keer zo zwaar. Ai, daar had ik niet op gerekend! Ik fietste door een nationaal park. Prachtig hoor, maar zo zwaar! De beambte die bij de checkpoint stond zei het al: “It is going up and down.” En hij had gelijk!
Voor iedere klim of daling stond een bordje met 8%. Dat klopte niet hoor! Acht procent kan ik nog wel fietsen maar dit was niet te doen joh! Af en toe leek het alsof ik tegen een muur op moest klimmen. Dat kon ik echt niet fietsen, dus dan maar de fiets duwen! Bij de afdalingen kreeg ik soms een acute aanval van hoogtevrees en hoopte ik dat mijn remmen zouden blijven functioneren.
Holy cow, dit is hard werken! Nogmaals, prachtig hoor, maar ik had al mijn energie nodig om die hellingen te tackelen dus heb er te weinig van genoten ben ik bang. Bovendien begonnen al die bomen me wat te benauwen en was ik even bang dat ik nooit meer uit dat Grote-Boze-Wolf-Bos zou komen.
Maar goed, aan alles komt een eind, het is weer gelukt en ik geloof dat ik nu voorlopig weer het ergste gehad heb.
De volgende dag kreeg ik nog wel wat hellingen te verwerken dus rond een uur of drie vond ik dat de dag wat betreft het fietsen wel klaar was. Nu op zoek naar een hotel of iets dergelijks. Die zijn er hier niet zoveel...ik maar eens hier en daar geïnformeerd. Er was wel ergens een of ander resort...Een man sprak me aan bij een winkel met bouwmaterialen. Hij sprak een beetje Engels maar te weinig om een gesprek te voeren. Op een gegeven moment ging hij iemand bellen. Na wat heen en weer gepraat gaf hij mij de telefoon. “ Do you speak English?” vroeg ik aan de onbekende persoon aan de andere kant van de lijn.
Tot mijn verbazing kreeg ik het volgende antwoord: “Nou, sterker nog, ik spreek gewoon Nederlands!” Een Nederlander dus, woonachtig in Chiang Mai, getrouwd met een Thaise vrouw en het echtpaar waar ik nu zat waren zijn schoonouders. Hij vertelde dat er in de buurt wel een soort resort was, zijn schoonvader kon me dat wel wijzen. Uiteindelijk was het helemaal niet nodig, het echtpaar bood me aan om de nacht in hun huis te slapen. Nou ja, wat lief! Ze hebben me ook nog die avond mee uit eten genomen.
De volgende dag begon ik met goede moed! Ik had via maps.me een route uitgezet en dat gaat goed...meestal tenminste. Mijn gastheer wilde mij wegbrengen met de auto maar dan een andere route. Hij probeerde me duidelijk te maken dat de route die ik wilde nemen heel slecht was en dat het niet goed voor mijn fietsbanden was. Ach, dacht ik nog, die man fietst niet het zal wel loslopen.
En het was ook een prachtige route, een heel mooi bospaadje, het ging wat op en neer, super rustig. Op een gegeven moment zag ik een slang op het pad liggen, een flinke! Maar meestal zijn ze heel bang en zo weg! Deze ook dus! (Trouwens, een paar dagen later zag ik er een die 4 keer zo dik en groot was! Maar dood en dat vond ik eigenlijk niet erg. Dood zag-t-ie er al gevaarlijk genoeg uit!)
Ik had het helemaal naar mijn zin, het pad werd steeds smaller...prachtig! Tot dat er geen pad meer was en ik in een droge, rotsachtige rivierbedding terecht kwam. Ik moest mijn fiets er doorheen trekken, fietsen was niet meer te doen...dat was wat teveel avontuur voor mij. Ik heb mijn fiets uiteindelijk maar weer het pad op gesleurd en ben weer terug gefietst.
Zo kwam ik met hangende pootjes weer bij mijn weldoeners aan. Hij heeft me alsnog zo’n 25 kilometer met de auto op weg geholpen, de lieverd! En toen kon ik weer fietsen.
Ook hier lagen de hotels niet echt op de route...dus ik moest weer creatief zijn.
Mensen aangesproken...bij een huis zag ik een prima grasveldje. Maar toen ik vroeg of ik daar mijn tent op mocht zetten reageerde die vrouw toch wat afwerend. Inmiddels waren er al wat mensen op mij afgekomen. Een man stelde voor dat ik misschien bij of in de kerk kon slapen. Nou, prima! Ik heb op mijn slaapmatje in de kerk geslapen, met toestemming van de pastor, een aardige jonge vrouw. Ze had ook nog voor me gekookt, simpel maar lekker. Achteraf had ik toch wel wat spijt dat ik mijn tentje niet had opgezet op het grasveldje opzij van de kerk, het was wel erg warm in de kerk.
Voor blaffende honden ben ik ook niet meer bang. Ik las ergens dat je het beste kan stoppen met fietsen en jezelf zo groot mogelijk moet maken....Dat valt in mijn geval nog niet mee...maar ik heb er iets op gevonden. Ik kom uit het zadel en ga op de trappers staan. Groter dan dit kan ik niet worden! En ook begin ik keihard tegen ze te schreeuwen, te brullen zelfs, je wil niet horen wat ik ze allemaal verwens. Dat maakt ook wel indruk. En nu maar hopen dat ik er zonder hondenbeten vanaf kom. Maar ja, tot nu toe behaalde resultaten....etc.
Hierna wat saaie dagen! En heet! Ik probeer zo vroeg mogelijk te vertrekken maar ik ontkom toch niet aan de warmte. Maar in ieder geval kan ik op deze manier flink wat kilometers maken terwijl de temperatuur nog enigszins dragelijk is.
De dag dat ik naar Ayutthaya fietste besloot ik om vroeg te vertrekken...helaas, het regende pijpenstelen maar daar kwam ik pas achter toen ik de fiets buiten zette. Toch maar gewacht tot het ergste voorbij was. Het was er wel lekker door afgekoeld maar de hele dag nog druilerig. Regenjas aan...en weer uit. Niet echt leuk fietsen zo. Dan maar een muziekje erbij. Oortjes in, Bach en Dylan helpen mij de dag door.
Ayutthaya is de voormalige hoofdstad van Thailand, Siam zoals het vroeger genoemd werd. De stad werd in 1767 grotendeels verwoest door het Birmese leger. Er zijn tientallen ruïnes van tempels. Toen ik twee jaar geleden hier was heb ik er een aantal bekeken. Deze keer kon ik het echt niet opbrengen. Nou ja eentje, maar die ligt recht tegenover mijn hotel, daar hoefde ik niet zoveel moeite voor te doen. Ik ben ‘Wat’-moe. En niet alleen dat, maar ook Azië-fiets-en reismoe geloof ik...En gewoon moe, dat ook. Ik slaap niet zo goed en word iedere dag heel vroeg wakker. Voor een fietsdag is dat wel fijn. Maar ik zou soms wel weer eens gewoon een gat in de dag willen slapen...
Mijn plannen wijzigen ook per dag. Vorige week twijfelde ik nog over Myanmar en had ik gisteren nog het plan om een afslag naar Cambodja te nemen, vandaag heb ik besloten om dat niet te doen.
Ik blijf gewoon zuidelijk fietsen, richting Singapore. Maleisië is in ieder geval een nieuw land voor me. Daarna zie ik wel. Ik zou best nog een stuk in Europa willen fietsen, als het voorjaar nou een beetje vroeg begint dan is dat wel mogelijk.
Heerlijk opgeruimd en schoon Europa! Ik begin me ook steeds meer te ergeren aan de rotzooi hier. “Ruim toch eens op”, denk ik dan. “Waarom zo’n zooi!”
En al dat plastic, voor iedere boodschap die je doet krijg je er een plastic zakje bij. En alles zit al verpakt in plastic! Hou daar mee op! Ik kan er niet meer tegen!
En ook vind ik het jammer dat ik niemand tegenkom. Nou ja, ik kom wel mensen tegen maar zeker geen fietsers. En het zijn allemaal hele korte contacten. Ik geloof dat ik gewoon pech heb. En met de lokale bevolking is het vaak moeizaam communiceren.
Maar ik geef het niet op hoor! Ik ga gestaag door. Zingend op de fiets: “En we gaan nog niet naar huis, nog lange niet nog lange niet...”
Yvonne
en als je terugkomt ga je gewoon een boek schrijven over je azie avonturen ! hier is het leven anders ook goed vol te houden zoals daar zijn: gezellige verwarmde terrasjes, mooie tentoonstellingen (keulen: gabriele münter - der blaue reiter) en waarschijnlijk kun je de volgende venetie biennale bezoeken op de terugweg. en alle mooie boeken. heb je nog genoeg voorraad. anders stuur ik je een grappig en heel goed boek van fredrik backman en neem je een paar dagen leesvakantie !
grtjs en knuffels, ook natuurlijk van stephan
Als je het leuk vindt....wij hebben ook een blog. Google eens op pedalenenverhalen. En als je zin hebt: meld je aan.
Geniet ervan topper! Ga zo door 👍🏻
Groeten Nicole en Dennis
Geniet nog lekker van de warmte, hier is het dikke truienweer..
Groetjes
Koosje
Ps mijn nieuwe website is klaar. http://www.koosjeschrijft.nl
we zitten niet zo heel ver van je af. Hoop dat je gauw weer n leuke route en leuke mensen treft! Ik volg je graag! Heb inmiddels net zo’n vrij leventje als jij, alleen krijg ik geen pensioen 🤪 what the hell? Groeten vanuit warm India( yoga yoga yoga in Goa), dan Everest trek van maand ( met zus) en nog drie weken met Bart, dan naar noord India Dharamsala voor nieuwe yoga teacher cursus en Vipassana. Ook fysiek actief dus, maar met de benenwagen, fietsen pas weer volgend jaar van La Paz (Bolivia) naar Salta (Argentinië) denken we nu. Heerlijk he die vrijheid om te kunnen kiezen waar je naar toe wil? Maar evengoed soms vermoeiend, ik kan je helemaal volgen, thuis zijn is makkelijker... t ga je goed, waar je ook naar toefietst! Hoop je in de zomer eens te treffen bij de Verkade, dan ben ik weer thuis in het Bossche.
Weer een mooi verslag van je reis.
Ik denk dat alle honden met de voorpoten over het hoofd gaan liggen als die grootte fietster er aan komt!! Hi hi
Knap hoe je de contacten lecht met debevolking.
En wat ben je al lang op pad zeg.
Hier vannacht vorst gehad das toch wat anders als bij jou.
Dat je wat moe bent is niet verwonderlijk na al wat je al hebt afgelegd maar zoals je zegt opgeven is geen optie.
Wens je veel succes komende weken en kijk uit naar je volgende verhaal.
Groetjes
Henk
Zelf ga ik komende maand een weekje met Eddi naar Curaçao, de zon opzoeken, want het is hier behoorlijk koud.
Yvonne, ik wens je alvast mooie feestdagen en een goed begin van 2019. Hopelijk wordt het een prachtig fietsjaar voor je.
soms zit het méé, - soms zit het tegen.
Zachtekens uitgedrukt is het " hoogst onaangenaam " dat je je plezier in het fietsen een beetje moet zóeken; dat het niet vanzelfsprékend is dat je je altijd gelukkig voelt tijdens zo'n lange reis.
En ik kan me ook héél goed voorstellen dat je moe bent; je hebt dan wel je fiets-rustdagen, - maar ook op deze " vrije " dagen onderneem je van alles en komen er voortdurend prikkels binnen !
Wij hopen dan ook dat " alles " snel ten goede keert, en dat je weer met positieve gevoelens en méér plezier kunt reizen !! Want dáár is dit alles om begonnen !!
Warme Engelengroet !!
Wat zal ze nu weer hebben meegemaakt, en hoe krijgt ze het op (digitaal) op papier...? Prachtig hoe jij je gevoelens weet uit te drukken en dan toch nog je enthousiasme er in laat doorschemeren 😉. Je schrijft wat je denkt en dat is erg leuk om te lezen. En wat die ontberingen betreft... toen we jou 2 jaar geleden in Thailand tegen kwamen had je er ook al aardig wat achter de kiezen 😁, en ging je door!
Het mooie van 'ons' reizigers leven is natuurlijk dat je geen plannen hoeft te maken en dat je "gewoon" moet/mag doen waar je zin in hebt. Dus Yvonne: blijf ons inspireren!
Heel veel fietsplezier nog.
Groetjes uit de zonnige (zij het niet zo'n belachelijk warm) Algarve.
R&E
dank voor je mooie beelden/woorden....dag Vonneke
( ik moet denken aan; "op fietse" van Skik (vh album "niks is zoas het lek", ken je dat?)
Het was onwijs leuk om je even te zien in Chiang Mai, lekker gegeten en leuk om je verhalen te horen!
Moet zo vaak aan je denken.. “waar zou ze nu zijn en wat voor avontuur is ze nu weer aan het fietsen”.
Stoere vrouw!!
Hopelijk kan je dadelijk in het zuiden van Thailand lekker beetje ontspannen en een keer een strand dagje pakken!
Ik ga nog meer aan je denken en je verhalen lezen!
Veel liefs, Liz
wederom een mooi reisverslag, ik geniet elke keer weer. Je zou er een boek van kunnen maken. Vanuit het steeds kouder wordend Nederland wens ik je nog vele gezellige reisgenoten en fijne feestdagen. ik ben benieuwd met wie je die dit jaar viert.
leef je leven het is je maar gegeven!
warme groet!
Pak de zon en de vitamines en fiets vooral door je bent een kanjer.
Jeanne.
Ik kan me voorstellen dat je zo nu en dan rust moet nemen om al die indrukken te verwerken en je lijf een pauze te geven.
Je doet het fantastisch! Liefs van Saskia
Het is iedere keer weer geweldig leuk om je verhaal te lezen. Ik geniet ervan en wens je prettige feestdagen toe en en goede jaarwisseling
Ik ben het met iedereen eens wat ze zeggen over je schrijfstijl. En je bent inderdaad dapper. Ik vind het jammer voor je dat het plezier een beetje weg is. Maar tegen de tijd dat je weer naar huis gaat zal dat wel weer terug zijn en vind je het jammer dat je niet elke dag genoten hebt. Dus probeer elke dag te genieten, want het is zoals iedereen zegt dubbel en dwars waard om te genieten. Ik vind het overigens wel normaal hoor van je dat je vindt dat die rotzooi opgeruimd moet worden en dat ze niet overal plastic omheen moeten doen. Maar ja het heeft hier ook een tijd geduurd. En nu gooien ze hier de chemicaliën van de drugslab in onze natuur en op straat (Nijmegen) er zijn al stukken grond waar voorlopig niets meer groeit. Ik denk eigenlijk niet dat dit je gevoel van straks fijn weer naar huis goed doet. Misschien (als je weer rotzooi ziet) kun je op je fiets bedenken hoe wij onze problemen op kunnen lossen. We kijken uit naar je thuiskomst.
Erica en Rini
Je weet het : geen hoogtepunten zonder dieptepunten.
Hou vol. Dit maak je niet snel weer mee, of neem een paar dagen rust.
Iets ten noorden van Bangkok heb ik een erg leuk contact voor jou.
Je Pamirmaatje
Leuk om je zojuis gesproken te hebben bij een flipfloppende tilapia in een bak op een klein marktje in de middel of nowhere Thailand! Jij hoorde natuurlijk aan ons accent dat ik ook uit de Bossche omgeving kwam. Wat een respect heb ik voor jou dat je zo’n fantastiche reis aandurft in je uppie. Ik hoop dat ik dat ook durf als ik met pensioen ben! Voor nu nog een prachtig vervolg van je fietsavontuur en wie weet tot over 2a3 dagen in Chumpon. Groetjes Fieke uit Rosmalen maar nu ff vanuit midden Thailand.
groeten Marianne
Met je foto's laat je ons dubbel meegenieten. Hou goeie moed en blijf gezond!!
Voor nu alle goeds en heel veel voorspoed gewenst voor het nieuwe jaar.
Hartelijke groeten van Rinie
Ik wens je in dat verre "fietsland" een heel fijne jaarwisseling toe. En gewoon doortrappen in 2019. lieve groet, Anita
Wat een spannend reisverhaal, knap dat je zo doorzet; je hebt er dan ook iets moois voor... Sukses verder en geniet ervan
lieve groet Josephine