Hoe sterk is de eenzame fietser...

15 december 2018

In Chiang Mai heb ik een week gezeten. In ieder geval langer dan ik gepland had. Maar, ik hoorde van Corrie, een van mijn allerliefste-leukste collega’s....(uhh ex-collega inmiddels maar nog steeds lief en leuk) dat haar dochter Liz met haar vriend Robert ook in Chiang Mai zijn. Ze zijn aan het backpacken in Zuid-Oost Azië. Ik wist niet wat ik hoorde!

Nou ja, het zal toch niet gebeuren dat we in dezelfde stad in Thailand zitten en elkaar dan niet zien? Dat zou toch jammer zijn! Dus, contact gelegd via Whatsapp (hoe hebben we het toch ooit zonder gedaan?) en een afspraak gemaakt voor de volgende dag. Leuk. Ik vond het zo bijzonder om ze hier te ontmoeten. We hebben samen gegeten en gedronken en ervaringen uitgewisseld.

De eerste dag vanaf Chiang Mai heb ik flink moeten klimmen en ik dacht eigenlijk dat ik er van af was. Helaas, de tweede dag was het nog eens drie keer zo zwaar. Ai, daar had ik niet op gerekend! Ik fietste door een nationaal park. Prachtig hoor, maar zo zwaar! De beambte die bij de checkpoint stond zei het al: “It is going up and down.” En hij had gelijk!

Voor iedere klim of daling stond een bordje met 8%. Dat klopte niet hoor! Acht procent kan ik nog wel fietsen maar dit was niet te doen joh! Af en toe leek het alsof ik tegen een muur op moest klimmen. Dat kon ik echt niet fietsen, dus dan maar de fiets duwen! Bij de afdalingen kreeg ik soms een acute aanval van hoogtevrees en hoopte ik dat mijn remmen zouden blijven functioneren. 

Holy cow, dit is hard werken! Nogmaals, prachtig hoor, maar ik had al mijn energie nodig om die hellingen te tackelen dus heb er te weinig van genoten ben ik bang. Bovendien begonnen al die bomen me wat te benauwen en was ik even bang dat ik nooit meer uit dat Grote-Boze-Wolf-Bos zou komen.

Maar goed, aan alles komt een eind, het is weer gelukt en ik geloof dat ik nu voorlopig weer het ergste gehad heb.

De volgende dag kreeg ik nog wel wat hellingen te verwerken dus rond een uur of drie vond ik dat de dag wat betreft het fietsen wel klaar was. Nu op zoek naar een hotel of iets dergelijks. Die zijn er hier niet zoveel...ik maar eens hier en daar geïnformeerd. Er was wel ergens een of ander resort...Een man sprak me aan bij een winkel met bouwmaterialen. Hij sprak een beetje Engels maar te weinig om een gesprek te voeren. Op een gegeven moment ging hij iemand bellen. Na wat heen en weer gepraat gaf hij mij de telefoon. “ Do you speak English?” vroeg ik aan de onbekende persoon aan de andere kant van de lijn. 

Tot mijn verbazing kreeg ik het volgende antwoord: “Nou, sterker nog, ik spreek  gewoon Nederlands!” Een Nederlander dus, woonachtig in Chiang Mai, getrouwd met een Thaise vrouw en het echtpaar waar ik nu zat waren zijn schoonouders. Hij vertelde dat er in de buurt wel een soort resort was, zijn schoonvader kon me dat wel wijzen. Uiteindelijk was het helemaal niet nodig, het echtpaar bood me aan om de nacht in hun huis te slapen. Nou ja, wat lief! Ze hebben me ook nog die avond mee uit eten genomen. 

De volgende dag begon ik met goede moed! Ik had via maps.me een route uitgezet en dat gaat goed...meestal tenminste. Mijn gastheer wilde mij wegbrengen met de auto maar dan een andere route. Hij probeerde me duidelijk te maken dat de route die ik wilde nemen heel slecht was en dat het niet goed voor mijn fietsbanden was. Ach, dacht ik nog, die man fietst niet het zal wel loslopen.

En het was ook een prachtige route, een heel mooi bospaadje, het ging wat op en neer, super rustig. Op een gegeven moment zag ik een slang op het pad liggen, een flinke! Maar meestal zijn ze heel bang en zo weg! Deze ook dus! (Trouwens, een paar dagen later zag ik er een die 4 keer zo dik en groot was! Maar dood en dat vond ik eigenlijk niet erg. Dood zag-t-ie er al gevaarlijk genoeg uit!)

Ik had het helemaal naar mijn zin, het pad werd steeds smaller...prachtig! Tot dat er geen pad meer was en ik in een droge, rotsachtige rivierbedding terecht kwam. Ik moest mijn fiets er doorheen trekken, fietsen was niet meer te doen...dat was wat teveel avontuur voor mij. Ik heb mijn fiets uiteindelijk maar weer het pad op gesleurd en ben weer terug gefietst.

Zo kwam ik met hangende pootjes weer bij mijn weldoeners aan. Hij heeft me alsnog zo’n 25 kilometer met de auto op weg geholpen, de lieverd! En toen kon ik weer fietsen.

Ook hier lagen de hotels niet echt op de route...dus ik moest weer creatief zijn.

Mensen aangesproken...bij een huis zag ik een prima grasveldje. Maar toen ik vroeg of ik daar mijn tent op mocht zetten reageerde die vrouw toch wat afwerend. Inmiddels waren er al wat mensen op mij afgekomen. Een man stelde voor dat ik misschien bij of in de kerk kon slapen. Nou, prima! Ik heb op mijn slaapmatje in de kerk geslapen, met toestemming van de pastor, een aardige jonge vrouw. Ze had ook nog voor me gekookt, simpel maar lekker. Achteraf had ik toch wel wat spijt dat ik mijn tentje niet had opgezet op het grasveldje opzij van de kerk, het was wel erg warm in de kerk.

Voor blaffende honden ben ik ook niet meer bang. Ik las ergens dat je het beste kan stoppen met fietsen en jezelf zo groot mogelijk moet maken....Dat valt in mijn geval nog niet mee...maar ik heb er iets op gevonden. Ik kom uit het zadel en ga op de trappers staan. Groter dan dit kan ik niet worden! En ook begin ik keihard tegen ze te schreeuwen, te brullen zelfs, je wil niet horen wat ik ze allemaal verwens. Dat maakt ook wel indruk. En nu maar hopen dat ik er zonder hondenbeten vanaf kom. Maar ja, tot nu toe behaalde resultaten....etc.

Hierna wat saaie dagen! En heet! Ik probeer zo vroeg mogelijk te vertrekken maar ik ontkom toch niet aan de warmte. Maar in ieder geval kan ik op deze manier flink wat kilometers maken terwijl de temperatuur nog enigszins dragelijk is. 

De dag dat ik naar Ayutthaya fietste besloot ik om vroeg te vertrekken...helaas, het regende pijpenstelen maar daar kwam ik pas achter toen ik de fiets buiten zette. Toch maar gewacht tot het ergste voorbij was. Het was er wel lekker door afgekoeld maar de hele dag nog druilerig. Regenjas aan...en weer uit. Niet echt leuk fietsen zo. Dan maar een muziekje erbij. Oortjes in, Bach en Dylan helpen mij de dag door.

Ayutthaya is de voormalige hoofdstad van Thailand, Siam zoals het vroeger genoemd werd. De stad werd in 1767 grotendeels verwoest door het Birmese leger. Er zijn tientallen ruïnes van tempels. Toen ik twee jaar geleden hier was heb ik er een aantal bekeken. Deze keer kon ik het echt niet opbrengen. Nou ja eentje, maar die ligt recht tegenover mijn hotel, daar hoefde ik niet zoveel moeite voor te doen. Ik ben ‘Wat’-moe. En niet alleen dat, maar ook Azië-fiets-en reismoe geloof ik...En gewoon moe, dat ook. Ik slaap niet zo goed en word iedere dag heel vroeg wakker. Voor een fietsdag is dat wel fijn. Maar ik zou soms wel weer eens gewoon een gat in de dag willen slapen...

Mijn plannen wijzigen ook per dag. Vorige week twijfelde ik nog over Myanmar en had ik gisteren nog het plan om een afslag naar Cambodja te nemen, vandaag heb ik besloten om dat niet te doen. 

Ik blijf gewoon zuidelijk fietsen, richting Singapore. Maleisië is in ieder geval een nieuw land voor me. Daarna zie ik wel. Ik zou best nog een stuk in Europa willen fietsen, als het voorjaar nou een beetje vroeg begint dan is dat wel mogelijk.

Heerlijk opgeruimd en schoon Europa! Ik begin me ook steeds meer te ergeren aan de rotzooi hier. “Ruim toch eens op”, denk ik dan. “Waarom zo’n zooi!”

En al dat plastic, voor iedere boodschap die je doet krijg je er een plastic zakje bij. En alles zit al verpakt in plastic! Hou daar mee op! Ik kan er niet meer tegen! 

En ook vind ik het jammer dat ik niemand tegenkom. Nou ja, ik kom wel mensen tegen maar zeker geen fietsers. En het zijn allemaal hele korte contacten. Ik geloof dat ik gewoon pech heb. En met de lokale bevolking is het vaak moeizaam communiceren.

Maar ik geef het niet op hoor! Ik ga gestaag door. Zingend op de fiets: “En we gaan nog niet naar huis, nog lange niet nog lange niet...”

Yvonne

Foto’s

41 Reacties

  1. Gerry:
    15 december 2018
    Leuk geschreven en erg leuk om te lezen!!
  2. Nicolette:
    15 december 2018
    dapper vol houden, lieve nicht !
    en als je terugkomt ga je gewoon een boek schrijven over je azie avonturen ! hier is het leven anders ook goed vol te houden zoals daar zijn: gezellige verwarmde terrasjes, mooie tentoonstellingen (keulen: gabriele münter - der blaue reiter) en waarschijnlijk kun je de volgende venetie biennale bezoeken op de terugweg. en alle mooie boeken. heb je nog genoeg voorraad. anders stuur ik je een grappig en heel goed boek van fredrik backman en neem je een paar dagen leesvakantie !
    grtjs en knuffels, ook natuurlijk van stephan
  3. Maria Geurts:
    15 december 2018
    Nou, Yvonne, hier is het maar koud. Geniet dus maar van het warme klimaat. Ik wens je nog gezellige reisgenoten toe. Geniet elke keer weer van je reisverhalen. Yvonne, ik wens je fijne feestdagen en een fantastisch fietsend 2019.
  4. Nicole:
    15 december 2018
    Steeds als jij een verhaal plaatst lees ik h'm voor aan mijn man Dennis. Wij, Dennis en Nicole, vertrekken eind februari op de fiets naar Bali. We zitten dus vol op in de voorbereiding en kijken er naar uit. Het lezen van verhalen van anderen is dan een welkome ervaring. Wij hebben zoveel respect dat jij alleen onderweg bent. Zo knap. Elke keer weer alleen beslissen ga ik links of rechts af. Je verhalen niet iedere dag met iemand kunnen delen. Fijn dat je ze met ons deelt.
    Als je het leuk vindt....wij hebben ook een blog. Google eens op pedalenenverhalen. En als je zin hebt: meld je aan.
    Geniet ervan topper! Ga zo door 👍🏻
    Groeten Nicole en Dennis
  5. Koosje de Leeuw:
    15 december 2018
    Yvon wat een leuk verslag weer. En die foto's, erg mooie plaatjes. Je fantaseert over Europa... Je bent met de neus al een beetje richting huis aan het snuffelen ..nee eerst Singapore toch?

    Geniet nog lekker van de warmte, hier is het dikke truienweer..

    Groetjes
    Koosje

    Ps mijn nieuwe website is klaar. http://www.koosjeschrijft.nl
  6. Nellie:
    15 december 2018
    Ha Yvonne, iedere keer als ik je mooie verhalen lees dan denk ik: “wat knap, stoer, geweldig, ...... etc. etc. “ dat jij dit allemaal doet. En wat geniet ik van je reisverslagen. Hier winterweer en kerstsfeer. Merk je iets van kerst in Azië? Lieve groeten.
  7. Marnie:
    15 december 2018
    Hi Yvonne, dank je voor je leuke verhaal en dat je ook deelt wanneer t ff niet meezit.
    we zitten niet zo heel ver van je af. Hoop dat je gauw weer n leuke route en leuke mensen treft! Ik volg je graag! Heb inmiddels net zo’n vrij leventje als jij, alleen krijg ik geen pensioen 🤪 what the hell? Groeten vanuit warm India( yoga yoga yoga in Goa), dan Everest trek van maand ( met zus) en nog drie weken met Bart, dan naar noord India Dharamsala voor nieuwe yoga teacher cursus en Vipassana. Ook fysiek actief dus, maar met de benenwagen, fietsen pas weer volgend jaar van La Paz (Bolivia) naar Salta (Argentinië) denken we nu. Heerlijk he die vrijheid om te kunnen kiezen waar je naar toe wil? Maar evengoed soms vermoeiend, ik kan je helemaal volgen, thuis zijn is makkelijker... t ga je goed, waar je ook naar toefietst! Hoop je in de zomer eens te treffen bij de Verkade, dan ben ik weer thuis in het Bossche.
  8. Josie:
    15 december 2018
    Tim en Puck zijn net terug uit Thailand, ze hebben t super gehad, ze waren ook een paar dagen in Chiang Mai. Je doet wel de meest uiteenlopende ervaringen op in deze reis, samen zijn met anderen, en nu weer een beetje alleen. We krijgen straks een supersterke en dappere buurvrouw terug. Nou .... straks....... over een paar maanden
  9. Henk de Leeuw:
    15 december 2018
    Hallo Yvonne
    Weer een mooi verslag van je reis.
    Ik denk dat alle honden met de voorpoten over het hoofd gaan liggen als die grootte fietster er aan komt!! Hi hi
    Knap hoe je de contacten lecht met debevolking.
    En wat ben je al lang op pad zeg.
    Hier vannacht vorst gehad das toch wat anders als bij jou.
    Dat je wat moe bent is niet verwonderlijk na al wat je al hebt afgelegd maar zoals je zegt opgeven is geen optie.
    Wens je veel succes komende weken en kijk uit naar je volgende verhaal.
    Groetjes

    Henk
  10. Piet en Nel:
    15 december 2018
    Ik kan me voorstellen dat je er af en toe tabak van hebt, maar je ziet wel veel en hebt bijzondere ontmoetingen. Het is hier koud met een noordoostenwind de sloot is de hele dag bedekt met een ijslaagje. Daar heb jij in het geheel geen last van. Wij gaan met de Kerst naar de wintersport in Oostenrijk samen met het gezin van onze oudste dochter Masja. Heb je voldoende leeswerk ? ik heb heel wat E-boeken, gaan zo naar Piet zijn familie om het jaarlijkse Sint/Kerst te vieren. Begrijp ik het goed wil je vanuit Singapore nog een stuk in Europa fietsen, of wordt dat je volgende avontuur?
  11. Peter:
    15 december 2018
    Wat gaaf Yvonne. Hou vol en tel elke dag je zegeningen 💪
  12. Toos de Jong:
    15 december 2018
    Het is een feest om je reisverslagen te lezen. Heb bewondering voor je moed, doorzettingsvermogen en optimisme. Blijf genieten! Hartelijke groet uit het Brabantse Oeffelt. Toos.
  13. Els Lakerveld:
    15 december 2018
    Ha Yvonne. Je bent een dappere meid. Geweldig. En je hebt beslist talent om te schrijven. Goeie tijd nog in Azië , in Nederland is het op dit moment stervenskoud, moet je ook van houden. Geniet nog maar even van de warmte. Groetjes Els
  14. Jolanda van Steijn:
    15 december 2018
    Best begrijpelijk dat je het zo nu en dan even niet meer ziet zitten hoor. Dat heb ik soms al tijdens een week vakantie. Maar je gaat het toch afmaken schat ik zo in en intussen genieten wij volop van al je prachtige reisverhalen. Wat beleef je ongelooflijk veel!
    Zelf ga ik komende maand een weekje met Eddi naar Curaçao, de zon opzoeken, want het is hier behoorlijk koud.
    Yvonne, ik wens je alvast mooie feestdagen en een goed begin van 2019. Hopelijk wordt het een prachtig fietsjaar voor je.
  15. Rian:
    15 december 2018
    Lieve Yvonne wat heb je toch weer heerlijk geschreven. Ik heb genoten van je blog. Geweldig hoe dat je de honden de baas blijft. Leuk dat je de dochter van Corrie met vriend kon ontmoeten, bijzonder. En dan die Hollander aan de telefoon, mooi die helpers. Wens je nog veel reisplezier. Kus Rian
  16. ANSTE:
    15 december 2018
    Hé Yvonne, - -
    soms zit het méé, - soms zit het tegen.
    Zachtekens uitgedrukt is het " hoogst onaangenaam " dat je je plezier in het fietsen een beetje moet zóeken; dat het niet vanzelfsprékend is dat je je altijd gelukkig voelt tijdens zo'n lange reis.
    En ik kan me ook héél goed voorstellen dat je moe bent; je hebt dan wel je fiets-rustdagen, - maar ook op deze " vrije " dagen onderneem je van alles en komen er voortdurend prikkels binnen !
    Wij hopen dan ook dat " alles " snel ten goede keert, en dat je weer met positieve gevoelens en méér plezier kunt reizen !! Want dáár is dit alles om begonnen !!
    Warme Engelengroet !!
  17. Richard en Esther:
    15 december 2018
    Hi Yvonne. Altijd leuk als er weer een melding in de mailbox komt: "Yvonne heeft een nieuw verhaal geplaatst".
    Wat zal ze nu weer hebben meegemaakt, en hoe krijgt ze het op (digitaal) op papier...? Prachtig hoe jij je gevoelens weet uit te drukken en dan toch nog je enthousiasme er in laat doorschemeren 😉. Je schrijft wat je denkt en dat is erg leuk om te lezen. En wat die ontberingen betreft... toen we jou 2 jaar geleden in Thailand tegen kwamen had je er ook al aardig wat achter de kiezen 😁, en ging je door!
    Het mooie van 'ons' reizigers leven is natuurlijk dat je geen plannen hoeft te maken en dat je "gewoon" moet/mag doen waar je zin in hebt. Dus Yvonne: blijf ons inspireren!
    Heel veel fietsplezier nog.
    Groetjes uit de zonnige (zij het niet zo'n belachelijk warm) Algarve.
    R&E
  18. Yvonne van Van Broekhoven:
    15 december 2018
    ik vind je groots! ,geniet van al het moois,en sterkte bij de zware momenten, het ga je goed!
    dank voor je mooie beelden/woorden....dag Vonneke
    ( ik moet denken aan; "op fietse" van Skik (vh album "niks is zoas het lek", ken je dat?)
  19. Liz:
    16 december 2018
    Jeeten Yvonne.. zit dit verhaal met een glimlach te lezen! Heb zoveel respect en bewondering voor je!!
    Het was onwijs leuk om je even te zien in Chiang Mai, lekker gegeten en leuk om je verhalen te horen!
    Moet zo vaak aan je denken.. “waar zou ze nu zijn en wat voor avontuur is ze nu weer aan het fietsen”.
    Stoere vrouw!!
    Hopelijk kan je dadelijk in het zuiden van Thailand lekker beetje ontspannen en een keer een strand dagje pakken!
    Ik ga nog meer aan je denken en je verhalen lezen!
    Veel liefs, Liz
  20. Toos Fr.:
    16 december 2018
    Ha Yvonne,
    wederom een mooi reisverslag, ik geniet elke keer weer. Je zou er een boek van kunnen maken. Vanuit het steeds kouder wordend Nederland wens ik je nog vele gezellige reisgenoten en fijne feestdagen. ik ben benieuwd met wie je die dit jaar viert.
  21. Gitte:
    16 december 2018
    Alle verwende Nederlanders zijn hier op zoek naar zich zelf, doen een poging om in het moment te leven, bewaken vooral hun grenzen en dit alles omdat ze bang zijn zichzelf te worden, en lieve, dappere Yvonne die fietst gewoon door!
    leef je leven het is je maar gegeven!
    warme groet!
  22. Toine:
    16 december 2018
    Weer een mooi verhaal Yvonne! Sterkte 👍
  23. Boudewijn Lutgerink:
    16 december 2018
    Wat een avonturen, zus. Geweldig! Ik lees elke keer weer met veel bewondering wat je allemaal meemaakt. Ik heb het al eens eerder gezegd, die fiets van jou is beresterk, maar dat valt in het niet bij jouw doorzettingsvermogen.
  24. Corrie:
    16 december 2018
    Ja, inderdaad “die lieve, dappere Yvonne fietst gewoon door”. Ik voel een en al respect voor jouw doorzettingsvermogen. Hoe krachtig!!! Liz en Ro hebben ook enorm van jullie ontmoeting genoten, liet ze mij weten maar vooral de bewondering en respect die zij voor jou voelen na jullie korte en intense kontakt in Chiang Mai. Lieve Yvonne, ik kan niet anders zeggen dan waar jij nu ook bent en wat de plannen ook mogen zijn; ”Blijf gezond en kom heel terug”. Alvast een mooie en gezellige Kerst toegewenst. Een hele dikke Knuffel voor jou van mij. Liefs Corrie XXX
  25. Jeanne Tax:
    16 december 2018
    Hoi Yvonne met genoegen jou verhaal gelezen. Op de fiets en wat een creativiteit jou dat oplevert. Jezelf groot maken als een sterke krijger tegen het gevaar. De balans houden door steile hellingen te tackelen. De eenzaamheid vullen met Bach en Dylan. Het verlangen om weer thuis te komen. Wat een rijkdom Yvonne als je niet de ervaring hebt om tot het diepste van jezelf te komen kun je ook niet gelukkig voelen. Een prachtige reis zowel letterlijk als innerlijk goed getimed nu zo rond Kerst en het einde van het jaar en het nieuwe op komst. De eerste sneeuw is hier gevallen vannacht tegelijkertijd met de griepgolf.
    Pak de zon en de vitamines en fiets vooral door je bent een kanjer.
    Jeanne.
  26. Jack:
    16 december 2018
    Ha globetrotter. Vind het zo knap van je dat je nog steeds doorzet. Snap ook heel goed dat je een beetje reismoe word. Ik was al lang weer thuisgeweest denk ik. Prachtige foto's wederom! Hier heeft het vannacht gesneeuwd . Groetjes en tot de volgende keer. XX
  27. Saskia Harschnitz:
    16 december 2018
    Mooi, Yvonne. Mooi verhaal en mooie plaatjes. Ik verbaas me over de mensen die jij kiekt; ze kijken zo onbevangen in de lens. Heel anders dan onze 'strike the pose' houding.
    Ik kan me voorstellen dat je zo nu en dan rust moet nemen om al die indrukken te verwerken en je lijf een pauze te geven.
    Je doet het fantastisch! Liefs van Saskia
  28. Peter:
    17 december 2018
    `Hoi Yvonne
    Het is iedere keer weer geweldig leuk om je verhaal te lezen. Ik geniet ervan en wens je prettige feestdagen toe en en goede jaarwisseling
  29. Corrie Wolff:
    17 december 2018
    Geweldig zoals je ons laat meegenieten,nog een voorspoedige reis
  30. Erica:
    17 december 2018
    Dag Yvonne,
    Ik ben het met iedereen eens wat ze zeggen over je schrijfstijl. En je bent inderdaad dapper. Ik vind het jammer voor je dat het plezier een beetje weg is. Maar tegen de tijd dat je weer naar huis gaat zal dat wel weer terug zijn en vind je het jammer dat je niet elke dag genoten hebt. Dus probeer elke dag te genieten, want het is zoals iedereen zegt dubbel en dwars waard om te genieten. Ik vind het overigens wel normaal hoor van je dat je vindt dat die rotzooi opgeruimd moet worden en dat ze niet overal plastic omheen moeten doen. Maar ja het heeft hier ook een tijd geduurd. En nu gooien ze hier de chemicaliën van de drugslab in onze natuur en op straat (Nijmegen) er zijn al stukken grond waar voorlopig niets meer groeit. Ik denk eigenlijk niet dat dit je gevoel van straks fijn weer naar huis goed doet. Misschien (als je weer rotzooi ziet) kun je op je fiets bedenken hoe wij onze problemen op kunnen lossen. We kijken uit naar je thuiskomst.
    Erica en Rini
  31. Jeanne Voets:
    17 december 2018
    Hoi dappere Yvonne, weer een super verhaal. Ik snap het dat je plezier soms helemaal weg is van al die drukte en rotzooi maar zoals ik jou ken komt dat zeker terug. Geniet maar een paar dagen op de zelfde plek heb je zeker verdient en dan misschien een stukje Europa in het vooruitzicht. Nog een paar maanden en dan kijk ik uit naar je thuiskomst.
  32. Arnold Gall:
    17 december 2018
    Hey dappere dame!

    Je weet het : geen hoogtepunten zonder dieptepunten.

    Hou vol. Dit maak je niet snel weer mee, of neem een paar dagen rust.

    Iets ten noorden van Bangkok heb ik een erg leuk contact voor jou.

    Je Pamirmaatje
  33. Fieke:
    18 december 2018
    Hoi Yvonne.

    Leuk om je zojuis gesproken te hebben bij een flipfloppende tilapia in een bak op een klein marktje in de middel of nowhere Thailand! Jij hoorde natuurlijk aan ons accent dat ik ook uit de Bossche omgeving kwam. Wat een respect heb ik voor jou dat je zo’n fantastiche reis aandurft in je uppie. Ik hoop dat ik dat ook durf als ik met pensioen ben! Voor nu nog een prachtig vervolg van je fietsavontuur en wie weet tot over 2a3 dagen in Chumpon. Groetjes Fieke uit Rosmalen maar nu ff vanuit midden Thailand.
  34. Marianne Penninks:
    18 december 2018
    Yvonne, wat een avonturen maak je mee,ik bewonder je doorzetting alle lof.Ik vind het leuk om iets te lezen over Thailand. Voor jou goede reis en tot volgend jaar 2019
    groeten Marianne
  35. Antoinette:
    19 december 2018
    Hoi Yvonne, je bent wat-moe. Ik snap het. Al die indrukken, bergen, en weinig mensen waar je even gewoon mee kan praten. Niet even, maar maanden onderweg. Mooi dat je daar eerlijk over bent. Ik lees het heel erg graag, omdat jij iets doet wat ik niet zo 123 zou durven en tegelijkertijd ook wel zou willen. Als ik de mooie plaatjes zie, en al die verschillende ontmoetingen hoor, de kleuren, ja zelfs over de bergen kan ik wel jaloers zijn. Maar ik zou ook wel eens moe worden. En ach hier is het wel lekker veilig en ook mooi (de goud gele treurwilgen langs de dommel, een reiger in het riet die langzaam zijn nek strekt.), maar ook weer heel gewoon saai. En menig geen heeft de griep en/of winterdip. Ik heb het net gehad. Lieve Yvonne als ik weer in de Sint Jan ben steek ik een kerstkaarsje voor je op. Liefs Antoinette
  36. Marietje van den Belt:
    20 december 2018
    Hoi Ivonne, wat een verhaal je beleeft wel wat spannend hoor dapper dat je doorgaat. We wensen jou gezegend Kerstfeest en alle goeds voor 2019.
  37. René de Zeeuw:
    21 december 2018
    Hi Yvonne, alweer een reisverhaal en alweer een met andere lessen en ondertoon. De omgangsles met honden ken ik, ook in Frankrijk met de racefiets heb je dat probleem, zij het dat de fiets een stuk lichter is en dus het wegfietsen sneller kan. En zelfs daar slangen, vaak dood op de weg, maar dan meestal addertjes van een centimeter of 40. Maar deze keer ook een ondertoon van eenzaamheid en "hoe lang nog". En dat met Maleisië nog voor de boeg, ook warm maar wellicht iets minder vrouw(alleen)-vriendelijk. Ik hoop dat het meevalt en dat je daar weer leuk gezelschap oppikt. Hele goede reis verder naar Singapore, hele fijne feestdagen en een prachtig begin van 2019 in Singapore. Groetjes, Marly & René
  38. Anja:
    24 december 2018
    Hoi Yvonne, hoop dat je met de komende 'feest'dagen op een fijn plekje zit met een lekker bedje. En even kunt genieten van niks moeten. Misschien ook weer wat aardige mensen ontmoeten, op plekken waar toeristen komen. Of ideeën opdoen. Of vlieg gewoon naar de Canarische weilanden - kennis van me heeft net 2 weken op Fuerteventura gefietst, heerlijk weer en toch al Europese bodem! Wens je heel veel moois, ook alvast voor 2019!
  39. Rinie Timmers:
    26 december 2018
    Hallo Yvonne, knap hoor wat jij presteert. Fijn om je verhalen te lezen.
    Met je foto's laat je ons dubbel meegenieten. Hou goeie moed en blijf gezond!!
    Voor nu alle goeds en heel veel voorspoed gewenst voor het nieuwe jaar.
    Hartelijke groeten van Rinie
  40. Anita der Kinderen:
    28 december 2018
    Je bent waarschijnlijk al weer een heel stuk verder gefietst. Ik had echter niet eerder de rust en tijd om je verhaal te lezen. Waar ik nu weer ontzettend van heb genoten. Ik hoop dan ook dat je al weer toe bent aan een nieuwe up-date.
    Ik wens je in dat verre "fietsland" een heel fijne jaarwisseling toe. En gewoon doortrappen in 2019. lieve groet, Anita
  41. Jose van elderen:
    7 januari 2019
    hoi Yvonne
    Wat een spannend reisverhaal, knap dat je zo doorzet; je hebt er dan ook iets moois voor... Sukses verder en geniet ervan
    lieve groet Josephine