Aarhuus en naar het zuiden

Aarhus was groter dan ik verwacht had. Ik zat op een camping zo’n 10 kilometer van het centrum. Wel een leuke stad.

Waar ik erg van onder de indruk was, was het ARoS Aarhus Kunstmuseum.

17.000 vierkante  meter en een van de grootste musea van Noord Europa.

https://nl.m.wikipedia.org/wiki/ARoS_Aarhus_Kunstmuseum

Ik vond het prachtig. Ik denk dat het met stip wel het mooiste museum is wat ik ooit bezocht heb. De variatie van kunst, het gebouw, het panorama dak. Ik vond het allemaal prachtig. Opvallend vond ik het enorme beeld ‘Boy’ van de kunstenaar Ron Mueck. Een beeld van een jongen op zijn hurken, 4,5 meter hoog en 500 kilo. Zo levendig en levensecht. 

En een video en muziek installatie over het concentratie kamp Therezienstad door Suzan Philips met muziek van Pavel Haas. De combinatie van de beelden van het kamp en de sombere muziek met cello en viool bezorgde mij koude rillingen.

Na zo’n 2,5 à 3 uur had ik nog niet alles gezien maar zat ik wel ‘vol’.

Het is zo’n museum waar je regelmatig naar toe zou willen gaan als het in de buurt is.

Na 2 dagen Aarhus besloot ik om verder te gaan. Naar het zuiden dus langzaamaan weer op huis aan. Op Fanø, dat eiland bij Esbjerg had ik een ontmoeting met een vrouw in een scootmobiel. Ze was daar een paar dagen met haar man en 2 kleinkinderen. Ze gingen daar ieder jaar voor een korte vakantie naar toe. Ze nodigde me uit om bij hen te logeren als ik in de buurt was. Ze wonen in de buurt van Vejen, vertelde dat ze plaats genoeg hadden in de tuin waar ik mijn tent op zou kunnen zetten. Nou dat ligt wel enigszins op mijn route.

Ik heb ze later een bericht gestuurd, Ik was van harte welkom en ik kon zo lang blijven als ik wilde. Wel gingen ze de volgende dag een paar dagen weg naar een festival, dat begreep ik pas toen ik daar was. Ik was verbaasd dat ze dat zo maar aanboden. Ze kennen me niet, maar zij vonden het maar heel gewoon. Ik vond het ongelooflijk maar wel heel leuk. Het toeval wil dat Claire uit Singapore, die ik nog ken van mijn Azië reis, op datzelfde moment een paar dagen in mijn huis bivakkeerde. Ook op de fiets en helemaal verregend en doodmoe. Maar ja, die ken ik dus wel. Ik weet niet of ik het zo makkelijk zou doen bij iemand die ik net ontmoet had. Ik heb er nog een dag gezeten en ben toen toch maar vertrokken. Het voelde toch wat ongemakkelijk in zo’n vreemd huis. Bovendien waren de weersvoorspellingen echt niet beter. Als ik daarop had moeten wachten had ik er nu nog gezeten! Maar ik was wel lekker uitgerust.

Ik fiets maar gestaag door en het is ook niet zo dat het uren achter elkaar regent, nou ja, niet zo vaak. En het heeft soms wel voordelen, op een camping word ik regelmatig getrakteerd op koffie en thee. Ik ontmoet voortdurend leuke mensen die altijd heel belangstellend zijn naar mijn fietstocht.

Zo had ik ook zo’n leuke ontmoeting in een klein plaatsje. Een vrouw was haar twee hondjes aan het uitlaten en twee katjes liepen gezellig mee. Ik zei er iets over en we raakten aan de praat, in het Engels. Toen bleek zij ook uit Nederland te komen en nog sterker: uit Den Bosch.

Nou ja zeg, wat een toeval!

Ik liep al pratend met haar mee en ze vroeg of ik zin had in koffie. Nou ja, graag natuurlijk. Ze was getrouwd met een man uit IJsland. Zij had al twee kinderen voor ze hem ontmoette en hij ook en ze wonen met z’n allen in een groot huis met 6 slaapkamers. Plaats genoeg dus! Ze waren er helemaal ingeburgerd begreep ik.

Vlak voordat ik Denemarken zou verlaten heb ik nog op een shelterplek gezeten. Wat zijn dat toch bijzondere plekken. Hier was ook een douche en toilet bij, een keuken en stapelbedden. Deze kostte dus wel geld, 5€ om de tent op te zetten, voor een bed betaalde je 5 keer zo veel dus heb ik de tent opgezet. Er zat nog een jonge Nederlandse vrouw, Jildou die aan het wandelen was en die ik onderweg al tegen kwam. Was heel gezellig. 

Met enige weemoed bedacht ik dat dit de laatste shelterplek was. Die zelfde dag ben ik de grens naar Duitsland over gestoken.

Maar ook daar had ik weer een leuke ontmoeting. Ik fietste een stadje in en zag bij de supermarkt een fietser staan. Hij zag mij ook en ik dacht hé, die ken ik. Henk had me al geappt dat Giel en Lianne, ook lid van de Wereldfietser, dezelfde richting uit fietsten, en dat de kans groot was dat we elkaar tegen zouden komen. Leuke mensen, we zijn samen naar Jarplund gefietst waar een camping is. De volgende dagen kwamen we ook steeds weer op dezelfde camping uit. Was erg gezellig, leuke mensen.

Daar op Jarplund hebben we een enorme regenbui gehad. Ik was net naar de wc geweest en het begon flink te regenen. Ik heb daar op een muurtje gezeten onder een afdakje. Ik dacht, ik wacht het wel even af, ik zit hier beter dan in mijn tent. 

Totdat het riool over begon te lopen en ik er bijna tot aan mijn enkels inzat! 

Pfff, wat een ellende, dit is geen doen, ik ga naar huis!!

Maar ach, zo’n bui gaat ook over. En stel je voor dat ik dan in de bus of in de trein zit en het is ineens mooi weer? Nee hoor, ik ga maar gewoon door. En ik fiets nog gewoon wel heel lekker dus zonde om er de brui aan te geven.

Ik zou dan nog wel een stukje Boulevard mee kunnen pikken (een jaarlijks festival in Den Bosch) maar daar is met deze regen ook niet zo veel aan.

En de laatste dagen hoor ik regelmatig dat de zomer weer terugkomt. In dat geval fiets ik op mijn gemak terug naar Den Bosch. 

Ik laat wel weten hoe het afloopt. Eerst even naar Jos in Borgsweer!

Tot het volgende verslag, dan ben ik weer thuis! Ook weer een fijn vooruitzicht!

Yvonne