Richting Funen dus!

Daarvoor moest ik met de trein. Ik had gehoopt dat ik het zelf kon fietsen maar dat ging dus niet. Met de fiets in de trein, als ik ergens een hekel aan heb is het dat wel! Een jong stel ging ook dezelfde richting uit, geen fiets, dat niet.

Die jongen heeft me fantastisch geholpen! De instap in de trein was nog hoger dan die van de Nederlandse treinen, dat was me alleen nooit gelukt! Bij het uitstappen waren er nog meer helpende handen die me de tassen aangaven. 

Wat fijn toch dat er bijna altijd wel mensen zijn die een handje helpen. Helemaal opgelucht en blij met de hulp begon mijn fietstocht op het eiland Funen. Door alle consternatie van de trein had ik wel behoefte aan een kort dagje en ben ik naar een shelter gegaan niet ver van Nyborg. Ik was gelijk verkocht! Het leek alsof Malle Pietje daar had huis gehouden. Het was een zootje maar wel een gezellig zootje. Ezeltjes, katten,(niet erg toeschietelijk) veel hout, oude verroeste landbouw werktuigen, een compost toilet waarvan het pad er naar toe versierd was met aan weerszijden oude verkeersborden. Een shelter die schoon was, een overdekte picknikset die, zoals de volgend morgen bleek, héél goed van pas kwam.

En ja hoor, even later meldde Malle Pietje zich ook. Een aardige wat bedeesde man (had ook wel iets mals), die het geld kwam innen. Soms betaal je een paar euro voor een shelter, zo ook in dit geval.

Later kreeg ik gezelschap van twee jongens waarvan er eentje in zijn tent sliep en de ander ook in de shelter. Hij snurkte! Grrrr…maar nadat ik iets riep naar hem heb ik hem niet meer gehoord.

De volgende dag hoefde ik niet echt vroeg weg. Ik had weer met Henk afgesproken bij een shelter zo’n 30 of 40 km verderop. Het weer zag er wat dreigend uit dus ik besloot nog maar even te wachten. Het regende af en toe maar het leek niet echt door te zetten. En bovendien zat ik aan de overdekte picknickset, dus droog. Op een gegeven moment besloot ik het er toch maar op te wagen. Afscheid genomen van één van de jongens, (mijn slaapmaatje, de ander lag nog te ronken in z’n tent) en daar ging ik…dacht ik! Bij de uitgang van het terrein keek ik naar de weg die ik zou nemen en ik schrok van de lucht. Zo donker, hier ga ik echt niet doorheen! Grote kans dat ik dat niet overleef! Nou ja, beetje overdreven maar het zag er beangstigend uit. Dus maar weer vlug terug. Een uur later zag het er allemaal wat vriendelijker uit. Dus daar ging ik.

Door wat communicatie stoornis, (crommunicatie dus) zat Henk in een ander dorp op mij te wachten (nota bene allebei bij huisnummer 36!) en snapte ik er niks van dat ik ‘m niet kon vinden.

Enfin, na wat heen en weer gebel en geapp en 7 kilometer verder voor mij, kwam het goed en het was een prachtige plek, bij mensen in de tuin waar we onze tent op konden zetten! Geweldig, met keuken, douche, toilet! Ook hier betaalden we een paar euro. Ik heb het er graag voor over.

De volgende dag weer zo’n soort plek, zo mogelijk nog mooier!

Daarna weer afscheid van Henk, hij ging linksaf, ik rechts…of was het toch andersom?!😆

Toch weer even wennen zo in mijn eentje.

Mijn voorste rem deed het niet lekker meer. Ik kon ‘m ook niet vaster draaien dus maar even naar de fietsenmaker in Kolding. Overigens geen mooie stad. De eerste fietsenmaker had geen tijd, de tweede ook niet maar ik kon de volgende morgen om 9 uur terugkomen. Prima, ik had al gezien dat er een vrij kamperen plekje was, aan een meer, of eigenlijk was het de zee die zich landinwaarts had gewerkt. Best druk daar, op het eind van de avond stonden er wel een stuk of 10 tentjes. Het regende af en aan, een van de weinige keren dat ik niet gekookt heb-beetje lastig in de regen en er was geen binnenruimte-ik had nog wel wat brood.

De volgende morgen weer terug naar de fietsenmaker, nieuw remblokje, koffie en een leuk gesprek.

De volgende dag kwam ik weer op een shelterplaats uit. In een klein dorp aan een doorgaande weg. Daar heb ik een tijdje zitten kletsen met een Belgisch stel die op de motor waren richting Noorwegen. Toen was ik weer alleen maar niet voor lang. Even later kwam Judith op de fiets aan, op weg naar de Noordkaap. Het komt maar zelden voor dat ik alleen ben op een shelterplek. En het is leuker als er nog iemand anders is en een leuk iemand is dan dubbel leuk. Het bleek dat ze de dag daarvoor Henk ontmoet had, ook op een shelter. Ik vind ze zó leuk die shelterplekken. En wat een systeem! Geweldig! Er zijn er zo veel. De een wat beter dan de andere, sommige heel luxe, andere weer primitiever, meestal op prachtige plekjes. Ik kan er maar niet over uit. De gewone campings zijn hier prijzig maar op deze manier kan ik me dat af en toe wel permitteren. En ik moet soms mijn telefoon en powerbank opladen, en douchen, ook fijn! Daar is dan een camping weer goed voor.

Het weer! Dat valt me nou wel tegen. Op de camping bij Esbjerg besloot ik dat ik mezelf wel eens mocht verwennen. Het regende onafgebroken en mijn tent stond bijna onder water. Ik ging van de mooie keuken naar de ‘oase’, een grote kas waar het de vorige dag goed toeven was maar nu bijna irritant door de regen die op het glazen dak kletterde. Ik ging eens informeren hoe duur zo’n houten huisje was die tegenover mijn tent stonden. Nou best betaalbaar, met verwarming nota bene!

Ja hoor, dat doe ik. Heerlijk, ik voelde me helemaal happy daar! Ondanks dat ik lang wakker heb gelegen! Niet meer gewend om binnen in een gewoon bed te slapen. De volgende dag had ik daar nog willen blijven maar helaas, allemaal volgeboekt! Dan maar weer fietsen en het bleef droog die dag. Ik had al besloten dat ik naar Fanø wilde, een eiland zo’n 12 minuten met de boot vanaf Esbjerg. Het laatste Waddeneiland om precies te zijn. Was leuk, relaxed sfeertje. Meteen doorgefietst naar het zuidelijke puntje en daar een leuke camping gevonden. Het dorpje erbij was erg schilderachtig. De volgende dag weer terug naar het noorden. Ik geloof dat het eiland zo’n 15 km lang is. Hier stond ik op een grote ongezellige camping.

Ik heb bedacht dat ik nog naar Aarhus wil. Een wat vreemde move misschien, een flink eind naar het noord-oosten. Maar ach, tijd zat en ik heb nog niet zo’n zin om naar huis te gaan. Ik heb gehoord dat het een leuke stad is, maar weer anderen zeiden dat er er niks aan is. Kijk, daar word ik nou nieuwsgierig van, ik ga eens kijken wat ik er zelf van vind.

Het weer

Ik ben vanmorgen twee uur later vertrokken dan ik van plan was! De regen kwam echt met bakken naar beneden. Het begon al toen ik mijn tent af aan het breken was, stopte toen weer en begon weer opnieuw toen ik bijna de camping af was. Dan toch maar even blijven. Op die ongezellige camping dus, godzijdank zat ik in de mooie keuken. Dat duurde ruim een uur en toen werd het weer enigszins droog. Maar het is zeker niet stabiel. En fris is het ook. Jammer…

Vandaag ook weer, flink nat geregend, meestal ben ik net op tijd om ergens te schuilen. Nu was het niet gelukt. Ik dacht zelfs even na 20 km om er maar mee te stoppen voor vandaag. Ik zat al bij een shelter, een hele mooie met douche en toilet. Maar het weer begon op te knappen. Na koffie en een gesprekje met een paar mensen die daar ook zaten ging ik toch maar weer door. Lekker gefietst wel. En droog! Dit gedeelte van Denemarken lijkt erg rustig, nog rustiger dan de rest. Veel korenvelden, mais, hier en daar wat dorpjes met prachtige huizen. En het golft wat op en neer. Goed te fietsen voor zo’n slechte klimmer als ik! 

Ik zit nu weer op een shelterplek. Samen met een gezin met 2 kinderen die aan het kanoën zijn.

Morgen ben ik in Aarhus denk ik, jawel dat gaat lukken!

Tot de volgende keer!

Yvonne